آسمان چه زیبا بود،آبی آن چه ناب وآرام،وچه عمیق بود.خورشید رو به غروب چه با شکوه می‌درخشید وآب دور دست دانلوب چه لغزنده بود..
      

        اگر رویاها اسب بودند فقرا می‌توانستند سوار آن شوند.
      

        هرچند که می دانستم تنهایی به معنای واقعی به سمتم هحوم آورده،اما ماندم.
      

        تنها بودم وهیچ وقت تا این حد احساس تنهایی نداشتم.