چه بر سر تک‌تکمان می‌آمد اگر هیچ توانی برای روی گرداندن از بدی به سوی نیکی نمی‌داشتیم؟

اما وقتی نفرت و عشق به یاری هم روح را فرسوده‌اند، تن چندان دوام نمی‌آورد.

جنگ هم از قانون‌های هگل عزیزمان مستثنی نیست. چون جنگ هم مدام در حال تکوین است.

...که عاشقی نفرینی چون آن‌هایی است که در قصه‌ها می‌خوانیم، و علیه‌اش کاری نمی‌شود کرد و فقط باید صبر کنی تا افسونش پایان بگیرد.

از این گذشته مدت‌ها بود که دیگر به هیچ‌چیز آلبرتین علاقه‌ای نداشتم. اما همچنان ماشین‌وار درباره‌ی او پرس‌وجو می‌کردم، چون پیرمرد حافظه‌باخته‌ای که گهگاه از کار و بار فرزندی بپرسد که از دست داده‌ است.