"When I was seventeen I watched my first love get consumed by a monster. And then instead of getting therapy about it, I went and got a doctorate about it."
      

        "Dummies. Every single one of us. The gifted ones, most of all."
      

        تا وسطای کتاب نمیدونستم چی دارم میخونم تا اینکه فهنیدم نه تنها سفیکه بلکه ۲۰ سال قبل از دراکولا نوشته شده...
کوتاه بودنشو دوست داشتم. متنش با تمام سختی که داشت ولی روون بود و توصیفات اضافه ای نداشت.
مرسی از آناهیتا برای معرفیش
      

        “Though you never think it possible, you can celebrate and grieve in the same breath. It is a holy abomination.”

ترکیبی از داستان جنایی و معمایی، تاریخی، فمنین ریج با یه قلم خیلی قشنگ.
به توضیح خود نویسنده، داستان این کتاب برگفته از زندگی مارتا بالارد، قابله قرن۱۸ هست که به خاطر دفترچه خاطراتی که ازش مونده تاثیر مهمی توی تاریخ امریکا داره. کلیات داستان مطابق با اتفاقات زندگی واقعیشه ولی یک سری جزئیاتش عوض شده.

داستان با بیرون کشیده شدن جسد مردی که مدتیه با یکی ازدوستانش متهم به تجاوز یکی از زنای شهر شده از رودخونه یخ زده شهر شروع میشه و زا اونجا زندگی مارتا و خانوادش همراه با این پلات نشون داده میشه
شخصیت مارتا و همسرش به شدت قوی و زیبا به تصویر کشیده شدن و تاثیر مارتا و نوشتنش روی داستان کاملا مشهوده.

این کتاب به صورت کلی از نظر تاریخی خیلی دقیق نیست و پایان داستان هم نسبت به چیزی که مارتا تویدفترش نوشته مطابقت نداره. ولی نویسنده توضیح میده که به خاطر دوستش که همین بلاها سرش اومد،دوست داشته این پایان رو بنویسه:

"This ending was for her. And for every other woman who hasn’t seen justice in her lifetime.
It’s not enough.
But it’s something."

برای یه داستان معمایی با قلم زیبا، بخصوص که داریم وارد ماه زنان میشیم، و آشنایی با یه ضخصیت زن تاریخی خیلی کتابی هست که پیشنهاد میکنم.
      

        "Survive. Whatever it takes."

قبل از خوندن این کتاب حتماا <a href="https://booktriggerwarnings.com/Earthlings_by_Sayaka_Murata">تریگروارنینگ هارو</a> بخونید!

قوانین انسان ها از کجا اومدن؟ اصلا چرا باید رعایتشون کنیم؟ چی میشه اگه یه روز بیدار بشیم و بذاریم تروماهای بچگیمون، قوانینی که بقیه شکستن و آسیبش به ما رسیده بالاترین تاثیرشون رو رومون بذارن و تصمیم بگیریم ذیگه نمیخوایم قوانین مسخره انسان هارو رعایت کنیم؟

نمیدونم چه حسی دربارش دارم. خیلی کتاب گرافیک، سخت و غمگینی بود.دختری که تو بچگی بهش تجاوز شده و خانوادش هم آسیب های زیادی بهش میزنن، و خودشو یه فضایی از سیاره دیگه میدونه ...به قول یکی از شخصیت ها چیزایی رو میبینه که فقط ذهنش میخواد ببینه. و تجربه هاش اونقدر اسیب زده بهش که حتی توی بزرگسالی هم افکارش تغییر نکرده و حتی تونسته ادمای آسیب دیده اطرافش رو قانع کنه اونام مثل خودشون. چون اینجوریکمتر اذیت میشی. نه؟

مطئن باشید از کتاب، داستانش و ژانرش اطلاعات کافی رو دارین و بعد بخونیدش....
      

        "As she commanded them to remember, she wished she herself didn't have to."

من این کتابو تموم کردم یا این منو؟
داستانی سرار درباره کنار اومدن با خاطرات تلخ خودت، یا مردم و تاریخچه کشورت....

گونه ای از موجودات که اولیناشون از زن ها  سیاه پوست برده حامله ای که توی آب انداخته شده بودن به وجود اومدن و حالازیرآب بعد سالها برای خودشون قلمروشونو ساختن. و یک نفر موظفه تاریخ مردمشونو به خاطر بسپاره
ولی وقتی تاریخت پر از غم، تاریکی، رنج و سختیه، مگه یه جا به خودت نمیگی کاش فرار کنم و از شر این خاطرات رها شم. مگه نمیگی کاش اینا درد بقیه بود نه من؟

ولی دل کندن ازشون مگه به این راحتیه؟:)))اصلا آزادی از خاطره های غمگین، خاظره هایی که تعریفت میکنن، یجورایی از دست دادن خودت نیست؟

"What is belonging?"
"Where Lonliness ends."

این کتاب تک تک جمله هاش،قلمش، نشون دادن خیلی از چیزا توی داستانش از اون نوشته هایی بود که تا ابد قراره بخشی ازم بمونه. انقدر قابل لمس بود برام حرفاش که نمیتونم توصیف درستی داشته باشم...
      

        "To love others is to suffer."

(قبل از هرچیز: عجب ادیوبوکای با کیفیتی دارم گوش میدم امسال!)
یه کتاب داستانی درباره پیرزنی تو قرن ۱۷ که دانش و اطلاعات خوبی داره و خرافات مردم روستاش همزمان با شیوع طاعونی که هنوز مشخص نبوده طاعونه باعث میشه بهش اتهام جادوگری بزنن.

روایت داستان خاطره گوییه. از حرفای مردم توی دادگاه، در مقابلش اتفاق واقعیی که افتاده و اشتباه تعبیر شده، زندگی پر از درد و مرگ و غمگین پیرزن داستان وچه مردمی و همسایه های بدی! چه نیت های شومی اسماعیل...

پلات توییست خاصی نداره و خیلی دوست داشتنی و صد البته اعصاب خرد کن بود‌. حرفا و ادعاهای دروغ ادما تو دادگاه واقعا اذیت کننده بود.
اینم از اون دسته کتابایی بود که فکر نمیکردم بیشتر از ۲.۵ ستاره بگیره ولی روند داستان و احساساتش و آدیوبوک قویش ورق رو برگردوند
      

        The art is EVERYTHING!!
      

        I really wanted to like it more...
I liked everything about the story and how it was developed.
the main actions done by characters were good, but the character themselves? so OOC! I started reading it to see the badass Selina Kyle, and this version of her was too soft for me.
      

        During reading, I asked myself so many times "but, to what end?"
Ans now I realize, wasn't this question the the whole point of this story?
      

        "Because Survival is insufficient."

این همه کتاب توی دنیا بعد من وسط جنگ اینو برداشتم بخونم...
دنیای پسا اخرالزمانی بعد از اومدن یه ویروس کشنده. ولی فانتزی نیست. هیجانی خیلی نیست
این دفعه تلاش مردم برای زنده نگه داشتن هنر و تاریخ و اتفاقاتی که در طی ۲۰ سال برای شخصیت های کتاب افتاد موضوع اصلی داستانه

تو زمان درست بخونیدش خواهشا فقط:)))
      

        واقعا همونی که نویسنده گفت:
High fantasy with low stakes
خیلی کوزی بود‌. اینکه هیچی درباره مرگ زندگی و فانتزیای دارک نبود برام جدید بود.
نمیدونم چی کم داشت ولی برام. انگار یه چیزی رو باید احساس میکردم که نکردم‌ شایدم چون اولین کتاب این ساب ژانر بود 
ولی هیچ  ایرادی از خود کتاب ندارم بگیرم‌. خیلی ناز و خوشگل بود
      

        “I don't care how dark the world is for you. I'll hold out my hand until you find it, and I won't let go.”

خیلی وحشتش رو دوست داشتم؟؟ فضاسازیش و پلاتش عالی بود. بعد همه اینا بعلاوه تروپ mutual pining؟ 
خیلی خوشگل میشه خب
برام ترکیبی از مجموعه های اینک هارت و ریون سایکل بود ولی تو فضای وحشت.

ولی حس میکنم در نهایت یه چیزی کم بود.شاید پلات واضح نبود؟ انگار نویسنده نمیدوسنت در طی داستان با یه سری اطلاعات چیکار کنه و باعث شده بود در نهایت برداشت های خیلی متفاوتی ازش بشه.
شایدم باید دوباره بخونمش و از داستانایی که اندرو مینوشت چیزای جدیدی در بیارم...
      

        I feel like I'm missing something
There were too many plot twists for my liking, and so many things were left open.
Legend's identity doesn't sit right with me AT ALL
      

        Where there is milk, there is hope

I don't know how to say this, but Neil Gaiman has a way with words that I enjoy so much, no matter the story.
I mean, just look at how he talks about dinosaurs extinction:
All the dinosaurs have gone off into the stars, leaving the world to mammals. 
For me, no one can top his storytelling