خوندن جلد دوم برای من توام با غم بود.
در تک تک صفحاتش غم حس میشد،غم اینچه برون،غم مادران بی فرزند،غم پدر برای پسر،غم پسر برای پدر،غم برادر برای برادر و...
تفاوت دیدگاه پسر با پدر و برادر با برادر در این جلد به وفور دیده میشد و همین بخش برام بیشترین جذابیت رو داشت
که دیدگاه های متفاوت و به ظاهر در تضادشون از دید هر گروه معقول به نظر میومد و وجود دیگری بود که به اون یکی معنا میداد.

      

        این کتاب به قدری برای من لذت بخش بود که فارغ از تمامی مشکلات در طی یک روز خواندنش رو تموم کردم و اینقدری دوستش داشتم که نتونستم بلافاصله جلد دوم رو شروع کنم،میخواستم یه کم بیشتر شیرینی عشق گالان و سولماز زیر زبونم بمونه و همچنان برام شخصیت های اصلی باقی بمونن.
آخر داستان غم با شکوهی داشت که در حین ناراحت شدن برای این پایان از شکوهمند بودنش متحیر شدم.
متشکرم از آقای ابراهیمی و آتش بدون دودش و جذابیت و کشش داستان بی نظیر این مجموعه بابت احساسات ضد و نقیضی که حین خوندن فقط جلد اول بهم منتقل کرد.
با بی صبریِ تمام در فهم سرنوشت بازماندگان جلد دوم رو شروع میکنم.