خواندن این کتاب نسبتا کوتاه مدتی طول کشید.
اتفاقات و شوک های زیادی درین مدت بر من وارد شد که موجب آسیب به مطالعه مستمر کتاب شد.
و اما درباره خود کتاب:
 داستانهای کوتاهش برگرفته از اتفاقات زندگی خود نویسنده در ادوار مختلف است.
رسول پرویزی از داستانها و اتفاقاتی مینویسد که ما در طول زندگی یا تجربه کرده ایم یا تجربه خواهیم کرد.
قلم ساده و بی آلایش و  طنز مقطعی که به تلخی منجر میشود بسیار به همزاد پنداری با نویسنده کمک کرده است.
آشنایی من با این کتاب از آنجا شروع شد که یکی از قصه هایش به تلخیص در کتاب‌ ادبیات یازدهم آورده شده بود. هم آن قصه مرا جذب کرد و هم اینکه معلم گفت اگر کتاب به دستتان رسید حتما آنرا بخوانید.
من هم که ذوق معلم را دیده بودم و سلیقه اش را تحسین میکردم به دنبال کتاب رفتم و امروز‌‌ بالاخره این ماجرا به انتها رسید.
داستانهای کتاب گاهی مضامین اروتیک دارد پس بهتر است هنگام خواندنش بالای ۱۵ سال داشته باشید.
و در آخر اگر علاقه مند به داستان کوتاه اما موجز و لطیف هستید حتما یکبار بخوانیدش

      

        اولین کتابی بود که از منصور ضابطیان خوندم.
فضای شهر استانبول رو خیلی خوب بازسازی کرده بود وچاشنی طنز خیلی به جذابیت متن کمک می کرد.
انتقال احساسات افراد  در کتاب خیلی خوب و دوست داشتنی بود.
موضوع تعدادی از فصل های کتاب به اندازه کافی جذاب نبود و باعث خستگی مخاطب میشد.
درکل تجربه ای از دنیایی جدید و نسبتا غریب در لا به لای کلمات بود.
تجربه ای تکرار نشدنی.