نمی‌جنگیم، بلکه از خود دربرابر نیستی دفاع می‌کنیم.

سال‌ها به پدر و مادرمان می‌گوییم که به آن‌ها نیازی نداریم، اما مثل بندناف به آن‌ها متصل‌ایم.

«زندگی‌بخشیدن، همان هدیه دادن مرگ است»

با چشمان جوان‌مان دیدیم که چگونه مفهوم وطن، آنچه معلم‌هامان به‌ ما آموخته بودند، در اینجا تبدیل شده بود به چشم‌پوشی کامل از شخصیت تا جایی که در برابر حقیرترین نظامیان بی‌چون‌و‌چرا خبردار بایستیم، سلام نظامی بدهیم، پاشنه بکوبیم، ناسزا بگوییم و هزاران کار احمقانه دیگر.

«شاید بزرگ شدن یعنی ناامید کردن کسایی که دوست داریم»