کتاب بچّه یک روایت میدانی‌ست. جستارهایی زنده از لحظاتِ مادری با تمام پیچیدگی‌ها، تناقض‌ها و شیرینی‌هایش؛ از لحظات خستگی و کلافگی، بی‌خوابی، از دست دادن آزادی اجتماعی و جا گذاشتنِ خودِ قبلی در راه مادری و در عین حال عشق غریزی و سرشار به فرزندی تازه رسیده.
آنچه ارزشمند است صداقت بی‌پیرایه‌ی ماری داریوسک است که از گفتن بخش‌های تاریک و کمتر گفته‌شده‌ی مادری ابایی ندارد، در حالی که فرهنگ عمومی در جوامع سعی می‌کند احساسات مادران را همیشه با سانسور روزهای سخت به مخاطب عرضه کند.
زبانِ کتاب گاه خودمانی و گاه شاعرانه می‌شود. این رفت‌وبرگشت و احساس تعلیق میان واقع‌گرایی و رمانتیک در متن، آن را جذاب می‌کند؛ و مجموعه‌ای می‌سازد مخلوط و درهم‌تنیده از تجربه‌های زیست‌شده، لحظاتِ گذرای اندیشمندانه و احساسات شخصی پسافرزند.
در مقام مقایسه می‌توان این کتاب را در کنار کتاب "کوچک‌وسخت" نشر اطراف قرار داد، اما بر خلاف کتاب "کوچک‌و‌سخت" که از هیچ منظری مورد پسند من نبود، کتاب بچّه چه در متن، چه در لحن و سبک نوشتار و چه در انسجام و پیوستگی موضوع جستار، کتاب بهتر و قابل‌تری بود و اگر قرار بر پیشنهاد خوانش باشد، من این کتاب را توصیه می‌کنم.
در آخر، بچّه کتابی است از مادری کردن در جهان امروز که تجربه‌ای از عشقِ آمیخته با تضاد، تنهایی و پرسشگری را با لحنی شیوا و همدلانه به نگارش در آورده.