می‌خواهم بگویم شاید چون آن فضا را تجربه نکرده‌ام و یا معنی بعضی لغات را نمی‌فهمیدم انقدر خواندنش برایم سخت بود و کتاب در دستانم جلو نمی‌رفت امّا نمی‌شود منکر شد که گرهی هم دستم را نگرفت تا برای فهمیدنش صفحه به صفحه جلو بروم. تنها عمق دادن به یک شخصیت عادله دواچی توی ذهنم پررنگ می‌شد. با این حال دروغ نیست اگر بگویم او را هم بقدر کافی نشناختم. فکر می‌کنم شاید هدف نویسنده تنها ادای دینی به شهر اصفهان بوده..
      

        کتاب دارای توصیفات بسیار دلنشین و صحنه های جذاب و گیراست  . بیشترین چیزی که من رو جذب این کتاب کرد جدای از این توصیفات ، نثر روان و لهجه جنوبی‌ش بود .
ارتباط خوبی باهاش برقرار کردم .
داستان از زبان مردی هست به نام زائرمحمد که ناعدالتی‌ای در حقش صورت می‌گیره ، و اون هم در مقابل این ظلم می‌ایسته .
البته بنظرم خواه ناخواه خودش هم ظلم هایی مرتکب شد و اگه چیزی موجب کمرنگ شدن ارتباط خواننده با داستان بشه ، همینه .
      

        در حیطه ادبیات فانتزی ، خیلی کتاب خوب و قوی‌ای هست . طوری با تصویرها و نشانه‌ها شمارو میخکوب می‌کنه ، که تا انتهای کتاب اون رو زمین نمی‌گذارید.
تنها اشکال بنظر من ، زیاده‌گویی در برخی نقاط کتاب بود که البته من براحتی ازش می‌گذشتم تا به سیر ماجرای داستان لطمه نزنه :)) .

      

        این کتاب یک شاهکار در ادبیات روسیه‌ست . کتاب پر است از تصویری که شما می‌تونید بخونید و پر است از درونیاتی که می‌تونید خودتون رو به جای اون اشخاص (اعم از قاتل ، روسپی ، کارگاه و ...) بگذارید .
هیچ چیز اضافه‌ای درش گفته نشده که شمارو از خوندنش دلزده کنه و من این کتاب رو بشدت توصیه می‌کنم .
      

        داستان این کتاب در یک فضای تاریخی  شکل می‌گیره .
جلال آل احمد خیلی خوب تونسته به واسطه جایگزین کردن افراد در نقش‌های مختلف (قراول ، قلندر ، میرزا بنویس و ...) ، اوضاع سیاسی و اجتماعی رو به نمایش بگذاره .
حقیقتاً همراه شدنم  با حرفهای میرزا بنویس ها لذت بخش بود .
و در آخر این هم اضافه کنم که "نیمه دوم کتاب از کشش بیشتری برخورداره" ، بهمین دلیل توصیه می‌کنم کتاب رو نیمه رها نکنید .