احتمالا دکتر جولی اسمیت را در اینستاگرام دیده باشید؛ روانشناسی که مفاهیم کاربردی و مفید برای زندگی را به ساده‌ترین زبان توضیح می‌دهد.
کتاب "چرا تا به حال کسی این‌ها را به من نگفته بود؟" یک کتاب آکادمیک و شاهکار نیست چه بسا که از این بهتر هم بسیار نوشته شده، اما چیزی که آن را خواندنی کرده، حامل بودن نکات اساسی در عین حال شیوا و روان است؛ مثلا چطور در شرایط بحرانی که حتی حوصله بیرون آمدن از تخت را نداریم، چرخه را بشکنیم و در همان حال هم کار را پیش ببریم.
مثل هر کتاب دیگری در دسته خودش، شامل تمریناتی‌ست که برای استفاده بهتر از کتاب باید انجام بشود و واقعا هم موثر بودند فلذا نیاز به بردباری دارد و هدف نباید تمام کردن هر چه سریع‌تر کتاب باشد- به گفته خود نویسنده "این همه تحول از دل آگاهی بر می‌آید که با آن آشنا و به‌کار بسته شده باشد"

-خودتان را دوست داشته باشید، مثل کسی که دوستش دارید
          

            
دوست داشتم کسی جای منتظرم باشد مجموعه داستانی است که نام هیچ کدام از دوازده داستان آن مطابق با عنوان کتاب نیست. ولی در اکثر داستان ها ، مفهوم عشق (چه دوست داشتنی و هیجان آور، و چه درد آور و رمز آلود) و نیاز به دوست داشته شدن، مفهوم اصلی است. 

 

* آنا گاوالدا را با کتاب "من او را دوست داشتم" شناختم، با نثر و داستانی بسیار قوی که باعث شد دوست داشته باشم بیشتر از او بخوانم. ولی این کتاب با تصورات من از آنچه که گاوالدا می تواند بنویسد کاملا متفاوت بود که نمی دانم این حس به خاطر مطلع نبودنم از مجموعه داستان بودن کتاب ایجاد شد یا عشق هایی که در نظرم عجیب بودند. در آخر هم به دو دلیل دو داستان انتهایی را نخواندم. یک اینکه دوست داشتم همچنان همان تصویر خوب را از نوشته های گاوالدا در ذهن داشته باشم و دو اینکه فکر کردم می توانم از آن فرصت به گونه ای دیگر و بسیار بهتر استفاده کنم


          

            هر خیابانی که پا می‌گذاریم، به جایی می‌رود که ما می‌خواهیم. اما شده که گم شده باشید و برسید به جایی که نمی‌دانید و کف پایتان از خستگی ذوق‌ذوق کند و از کسی بپرسید که این خیابان به کجا می‌رود و آن پیرمردی باشد که دستۀ داس را بر زمین می‌کوبد و می‌گوید: «هرجایی که تو دلت بخواهد.»؟
مردِ قصۀ ما که زندگی کسالت‌بارش را صدصفحه به زور تحمل کردم، بلاخره مثل رودخانۀ شهر فهمید به کجا می‌خواهد برود و بقیۀ زندگی و بیست صفحۀ آخر را متفاوت به پایان رساند.
این یادداشت گنگ هم فقط به درد خودم می‌خورد و کسی که کتاب را خوانده باشد.