خیلی هامون با این کتاب فهمیدیم دچار بیماری بیشعوری هستیم!
      

        چون تو نمی‌بینیش، دلیل نمی‌شه وجود نداشته باشه. بیشتر چیزای خارق‌العادهٔ دنیا نامرئی‌ان. اعتماد کردن به چیزای نامرئی تو رو قوی‌تر و شجاع‌تر می‌کنه.

زیبا ترین بخش کتاب.
      

        ما بیمار بودیم، اما نه فقط از نظر جسمی. ما از امید بیمار بودیم. از اینکه هر بار دل می‌بستیم، دل‌مان شکسته می‌شد. اما باز هم دل می‌بستیم، چون آدمی‌زاد است و امید، تنها چیزی‌ست که از ما نگرفته‌اند.

جوری که حرف دل خیلی ها رو زد......