مگر نه این است که جمله ی مردم در میدان مجاهده ی زندگانی گرم پوئیدنند شب و روز بربارگی برق رفتار سعی و عمل سوارند و آسودگی را از زحمت، نیکبختی را ازمشقت، سلامت را از مهلکه و مخاطره طلب می کنند. آری این مقاومت ها، خودکشی ها، مراجعت ها، اساس استقرار عالم است!

شخص عاقل خوشبختی را در انجام کاری می داند که فایده ی آن به عالم انسانیت عاید گردد.

غالباً ادای وظیفه از شناختن آن آسان تر است!

عقل آدمی همچون معدنی است که وصول به ذخائر آن محتاج انقلاب و کندوکاو است. این انقلاب و کندوکاو باید صورت پذیرد و گنجینه عقل بشر از دل خاک بیرون آید تا بتواند حقایق عالم را بفهمد و عمق آیات قرآنی و روایات را ادراک کند .

عالم بی عمل کسی است که عقل نظری او به خوبی کار می کند اما عقل عملی وی از امارت افتاده است و هوای نفس غالب است و عقل عملی او تحت اسارت هوای نفس به سر می برد.