خلاصه اگر بگویم، با اسمیت ارتباط گرفتم. برعکس والاس در مجموعه جستار قبلی که از اطراف خواندم.
جستار اول «خوشی»: جستار مورد علاقه‌ام. قشنگ مشخص است که نویسنده با موفقیت تمام آنچه که در ذهنش می‌چرخیده، به روی کاغذ آورده و مخاطب را درگیر می‌کند.
جستار دوم «آن احساس چموش»: نمره یک از پنج. برای من مفید نبود.
جستار سوم «بازخوانی بارت و نابوکوف»: سخت‌خوان، بسیار سخت‌خوان. اما جالب بود و به اطلاعاتم افزود.
جستار چهارم«ده یادداشت درباره آخر هفته اسکار»: می‌توانستند این را از مجموعه جستارها، حذف کنند.
جستار پنجم «حمام»: گوشه کنار قلبم جا وا کرد، دوستش داشتم:)
جستار ششم « مرد مرده می‌خندد»: مواجهه هر فرد با مرگ و تجربه سوگ همه آدم‌ها خواندنی‌ست.
      

        جالب بود.
جزو کتاب‌های مهم جامعه شناسی است، ترجمه نسبتا خوبی هم داره.