آیرا لوین من رو به یاد ادگار آلن پو انداخت ، وحشت و دلهره ای که درون متنش بود ضربان قلبم رو به شدت بالا برد ، پایان مریض گونه ای که داشت هم دقیقا به کتاب های جنایی می خورد اما فکر می کنم با ذهن تمامی خواننده ها خوش نیاد ، حتی کسانی که ژانر ترسناک و جنایی دوست دارند .
یکی از ویژگی ها دو بخش بودنش بود ، بخش اول که معرفی و آمادگی ذهنی و بخش دوم هم برملا شدن حقیقت
و همینطور از لحاظ روانشناختی قابل توجه
و اینکه این نمایشنامه برای افرادی که روحیه حساسی دارند مناسب نیست (: