از او خواستم که اگر قرار است درد و رنجی فرا رسد، هرچه زودتر بیاید چون من فقط یک بار زندگی می کنم و باید به بهترین شکل زندگی کنم. یا اورا انتخاب خواهم کرد و یا از یاد خواهم برد. انتظار دردناک است، فراموشی دردناک است، اما ندانستنِ اینکه کدام را باید انتخاب کرد، از همه دردناک تر است...

دلم می‌خواست شاد باشم، پر از حس کنجکاوی و خوشبختی. دوست داشتم هر لحظه را با تمام وجودم زندگی کنم و آب حیات را با ولع بنوشم، به رویاهایم اعتماد کنم و بتوانم برای رسیدن به آمال و آرزوهایم و هر آنچه میخواهم بجنگم!!

مجبوری خطر را بپذیری! ما فقط زمانی معجزه زندگی را کاملا درمی‌یابیم که بگذاریم چیزهایی که در انتظارش نیستیم، اتفاق بیفتند...

شادمانی در انجامِ کار است، نه به‌دست آوردنِ نتیجه...