این ‌کتاب منی رو که مدتها بود نمی‌تونستم کتاب بخونم و تمرکزی نداشتم رو پابند خودش کرد طوری که برخلاف تصورم خیلی زود خوندم و تمومش کردم! ضمن این‌که هم با شخصیت اصلی و هم با ناستنکا همذات‌پنداری می‌کردم و انگار آینه‌ای بودن که من خودم رو در اون‌ها تماشا می‌‌کردم.
اگه اونجاهایی که متن گاهی مصنوع و متکلف می‌شد و فهم نوشته‌ها سخت می‌شد رو نادیده بگیریم، به‌شدت کتاب خوب و لطیفی بود و خواننده رو به دلیل این‌که حس کنجکاوی‌ش رو تحریک می‌کرد با خودش همراه می‌کرد.
من حیث المجموع ارزش دو سه بار خوندن رو داره و خودم هم تصمیم دارم روزی دوباره بخونمش :)