شاید یکم داستان اسپویل بشه*حیواناتی که به خیال اوضاع بهتر و مالکیت و آرامش و رفاه،انقلاب بی برنامه و باد آورده ای انجام دادند،انقلابی که به همون سرعتی که اتفاق افتاد،به همون سرعت هم بهم ریخت.آخر داستان،طوری بود که دیگه حتی خود ناپلئون و خوک ها هم به روند انسان ها رو آوردن و دیگه حیوانات رو هم نوع خودشون نمیدونستن،بلکه اونا رو مثل کارگر ها و موجودات پایین تر از خودشون می‌دیدند. جمله "قدرت زیاد برابر است با فساد"درباره خوک هاهم صدق میکرد.تمام چیزهایی که قرار بود باعث ارامش و رفاه حیوانات بشه درواقع تبدیل شد به ابزاری برای بیگاری کشیدن بیشتر.بیشتر از همه دلم برای باکسر میسوزه،تمام زندگیش داشت کار میکرد به امید زندگی بازنشستگی آرام،اما در آخر به طرز وحشیانه ای کشته شد.درکل کتاب خیلی قشنگی بود،واقعا از خواندنش لذت بردم‌"همه حیوانات برابرند،اما بعضی ها برابرترند."
      

        کتاب خیلی خوبی بود،تن تن و هرژه همیشه یه چیزی برای غافلگیر کردنت دارن.من اولش انتظار یه داستان معمایی عادی رو داشتم،ولی هرچقدر بیشتر پیش میرم متوجه میشم داستان های تن تن خیلی فراتر از این حرف هاست.یه جایی خونده بودم که طرفداران این کتاب،از ۷ تا ۷۰ ساله هستن و خب درست متوجه منظورش نشدم،ولی الان که شروع به خوندنش کردم،متوجه شدم واقعا داستانیه که همیشه جذابیت خودشو حفظ میکنه.