بریده‌ای از کتاب آنی شرلی در اونلی اثر لوسی مود مونتگمری

تخیلش برای او همراهان شوخ و شنگی را مهیا می کرد که گفت و گو با آنها بسیار جالب تر و شیرین تر از گفت و گو با انسان های واقعی بود؛چرا که انسان ها گاهی اوقات فقط آنچه را پذیرفتنی بود به زبان می آورند.در واقع هرکس برای مقبول بودن،تنها چیزی را می‌گفت که خوشایند دیگری باشد و در مقابل انتظار داشت تنها چیزی را که خوشایند اوست،بشنود.