همیشه می‌گوید اگر کار اشتباهی هم می‌خواهی انجام دهی آن‌قدر باهوش باش که کسی نفهمد آن‌‌کار را انجام داده‌ای.

وقتی بین خودت و دیگران دیوار می‌کشی، عده‌ای این طرف دیوار می‌مانند و بقیه آن‌طرف. بعد از مدتی هم آدم‌های آن‌طرف دیوار دیگر فقط آن‌طرفی‌ها نیستند، بلکه غریبه‌اند. رقیب‌اند. دشمن‌اند.

چرا نفهمیده بودم که دروغی می‌تواند برای همیشه جای حقیقت را بگیرد و از ذهن آدم‌ها هیچ‌وقت پاک نشود.

-می‌دونی چیه؟ امید (واهی) مثل یه تیکه شیشه‌اس. روش قدم برمی‌داری و توی هر قدم، به پات فرو میره. بهترین سیاست بیرون کشیدن امیده. مطمئناً درد داره و مدتی طول می‌کشه بهبود پیدا کنی اما بعدش دوباره می‌تونی راه بری. چیزی به اسم سوگواری وجود داره و تو باید اون رو امتحان کنی.

بعضی دردها فقط وقتی آروم می‌شن که همه‌چیز رو ویران کنی.