وقتی بین خودت و دیگران دیوار می‌کشی، عده‌ای این طرف دیوار می‌مانند و بقیه آن‌طرف. بعد از مدتی هم آدم‌های آن‌طرف دیوار دیگر فقط آن‌طرفی‌ها نیستند، بلکه غریبه‌اند. رقیب‌اند. دشمن‌اند.

چرا نفهمیده بودم که دروغی می‌تواند برای همیشه جای حقیقت را بگیرد و از ذهن آدم‌ها هیچ‌وقت پاک نشود.

-می‌دونی چیه؟ امید (واهی) مثل یه تیکه شیشه‌اس. روش قدم برمی‌داری و توی هر قدم، به پات فرو میره. بهترین سیاست بیرون کشیدن امیده. مطمئناً درد داره و مدتی طول می‌کشه بهبود پیدا کنی اما بعدش دوباره می‌تونی راه بری. چیزی به اسم سوگواری وجود داره و تو باید اون رو امتحان کنی.

بعضی دردها فقط وقتی آروم می‌شن که همه‌چیز رو ویران کنی.

عشاق فاسدترین پیامبران، غمگین‌ترین قهرمانان و بی‌بصیرت‌ترین حاکمان‌اند. طوری از عشق خود دفاع می‌کنند که انگار تنها حقیقت واقعی در جهان همین است؛ این باور را با همان شدت عمل و خشونتی که دیکتاتورها و جلادان از خود بروز می‌دهند به دیگران تحمیل می‌کنند. این تعصب آن‌ها را قادر می‌سازد که آسیب برسانند و نابود کنند، زخمی و فلج کنند و در نهایت سرنوشت دیگران را تعیین کنند.