واقعا قشنگ بود ، ولی نمیتونم بگم شاهکار بود.
من از خوندنش پشیمون نیستم ، شاید وسطاش منو پشیمون میکرد ولی آخرای کتاب انقدر جذاب بود که احساس میکنم هرچی بگم ازش کم گفتم. 
الکس شخصیت مغرور (که البته حق داشت) ، سرد ، خاص ، محکم و خفنی داشت 
و آوا هم دقیقا برخلافش یه شخصیت مهربون ، مورد اعتماد ، زیبا و نورانی داشت.
اگه بگم به آوا حسودی نمیکنم دارم دروغ میگم ، کیه که خوشش نیاد کسی بخاطرش حاضر باشه دنیا رو بسوزونه؟ :)))
      

        خوندن این کتاب سراسر به من حس افتخار میداد ، افتخاری که ثمره تلاش و پشتکار زنانی قدرتمند از جنس و ملیت خودم بوده
      

        راستش شاید خیلیا باهام هم نظر نباشن ، ولی این کتاب شگفت انگیز بود؛ طوری که روایت شده بود انگار من هم داخل دنیای ناتوان بودم و از نزدیک اتفاقات و ماجراهایی که پیش میومد رو میدیدم.
احساس میکنم با کای و پیدین و این ۷۰۰ صفحه زندگی کردم ، و انقدر داستان و نوع نوشتارش من رو جذب کرده بود که فکر کنم کلا چند هفته طول کشید تا تمومش کنم (میدونم دیر دارم راجبش نظرمو میزارم ولی خب...)
خوشحالم که جلد دومش هم ترجمه شده ، احساس میکنم بهم یه شانس دوباره دادن تا باز هم با کای و پیدین و عشق بی پرواشون وقت بگذرونم🥲🤏