«انسان را می‌توان نابود کرد، اما نمی‌توان شکست داد.»
این یه جمله از دل کتابه، ولی برای من خلاصه‌ی همه‌ی حس‌هایی بود که موقع خوندن تجربه کردم.

پیرمرد و دریا برام فقط یه داستان ماهیگیری نبود، یه روایت واقعی از زندگی بود — از جنگیدن با سختی‌ها، از تنهایی، از اون لحظه‌هایی که انگار چیزی برات نمونده ولی باز ادامه می‌دی.
سانتیاگو برای من نماد امید و پایداری شد. با اینکه دست خالی برگشت، ولی توی چشم من قوی‌ترین و پیروزترین آدم داستان بود.

کتاب خیلی کوتاهه، ولی بسیار عمیقه.
واقعاً خوشحالم که خوندمش. 


      

        حس اشعار ولادیمیر مایاکوفسکی بی‌نظیره
این کتاب من رو یاد روزهای اول دانشجویی‌ام در تهران می‌اندازد. زمانیکه برای اولین بار فصل پاییز دور از خانه و خانواده ‌ام بودم. عصرهای پاییزی که زیر درختان خوابگاه مینشستم صدای کلاغ‌هارا گوش میدادم و شعر می‌خواندم.
انگار همین دیروز بود ... 
      

        این کتاب رو خیلی سال پیش خوندم نسبت به زمان خودش کتاب خوبی بود و یادمه که تاثیرات خوبی روم گذاشت. اما خب برای زمان حاضر کتابهای خیلی بهتری هستند برای وقت گذاشتن و مطالعه.
      

        به نظرم  کتابیه که مورد پسند عامه مردم است، اما اگر کتاب‌باز هستید سمتش نرید شاید برای شما جزو کتابهای زرد به حساب بیاد .
      

        کتاب خیلی خوبیه و به نظرم از اون دسته کتاباییه که همه باید خونده باشیم.