به بیشه‌زار رفتم، زیرا می‌خواستم متأملانه زندگی کنم، تا تنها با واقعیت‌های ضروری حیات سروکار داشته باشم، و ببینم آیا می‌توانم آن چیزی را که او برای آموختن به من دارد نیآموزم. می‌خواستم وقتی به مرگ می‌رسم در نیابم که نزیسته‌ام. حیات چنان عزیز است که نمی‌خواستم که چیزی را که زندگی نبود به سر برم.

از مزامیر داوود: و ایام انسان کوتاه است. چون گلی در دشت می‌شکفد، بادی می‌وزد و او رفته است، و حتی زمینی که رویشگاهش بود، نخواهدش شناخت.

آن هنگام که خویشتن را در کتابی خوب گم می‌کنم، می‌دانم که از سال‌ها پیش تا کنون بهترین، هوشیارانه‌ترین و ارزشمندترین کارها را در مقایسه با همۀ وزرا و پادشاهان این جهان عصیان‌زده انجام داده‌ام. آن‌گاه که آنان ویران می‌کنند، من می‌سازم؛ آن‌گاه که آنان از هم فرو می‌پاشانند، من گرد هم می‌آورم؛ آن‌گاه که آنان انکار می‌کنند و به صلیب می‌کشند، من به خداوند عشق می‌ورزم.