بریده‌ای از کتاب کتابخانه شخصی من اثر ویل دورانت
1403/5/12
3.8
2
صفحۀ 69
از مزامیر داوود: و ایام انسان کوتاه است. چون گلی در دشت می‌شکفد، بادی می‌وزد و او رفته است، و حتی زمینی که رویشگاهش بود، نخواهدش شناخت.
از مزامیر داوود: و ایام انسان کوتاه است. چون گلی در دشت می‌شکفد، بادی می‌وزد و او رفته است، و حتی زمینی که رویشگاهش بود، نخواهدش شناخت.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.