اگه بگم دوست نداشتم اشکال نداره؟
البته که همراه فروغ خانم خیلی غصه خوردم و از نظر عاطفی واقعا تحت فشار بودم اما کتاب خیلی ناقص بود.
خیلی چیزا می‌شد مطرح بشه تا کتاب از ورطه کلیشه و تکرار خارج بشه.
مثلا یه دختر سیزده ساله سرخوش و فارغ از غوغای جهان که یهو میره خونه شوهر ۳۳ ساله چی میشه که بعد یکی دو ماه مثل آدم بزرگا میگه حاجی شما پول حلال بیار من بچه‌های خوب بزرگ می‌کنم.
یا خانم استاد اخلاقش چه چیزهایی بهش یاد میده که تو ۳۵ سالگی مثل یه زن سرد و گرم چشیده رفتار می‌کرده؟
چرا از ماموریت‌ها و کارهای شوهرش زمان جنگ و تو جبهه لبنان و سوریه علیه اسراییل هیچی نمیگن؟ هنوز سری بوده؟
چه‌ چیزهایی باعث شده بوده این خانواده انقدر اعتقاد مذهبی و سیاسی داشته باشن؟ پیشینه مرحوم خالقی‌پور چی بوده که انقدر معتقد بوده؟

این ابهامات برای من بزرگ‌شده تو یه محیط مذهبی و انقلابی هم قابل درک نبود چه برسه به کسی که هیچ شناختی از این جو نداره. خوب بود یه طوری زمانه رو بیشتر دخیل می‌کردن تو توضیح وضعیت.
دوربین نوشته از چهاردیواری خونه بیرون نمیره جز یکی دوجا که فروغ خانم‌ منهی  میره بیرون. دیگه خیلی به ایشون چسبیده بوده.

          

            باتوجه به یادداشت‌هایی که از کتاب خوندم، به نظر می‌رسید نباید انتظار خاصی از کتاب می‌داشتم و خب درست هم بود. جذابیت داستان در مقدمه‌طور بودن و نشون دادن تاریخچه‌ی شکل‌گیری نارنیا بود که حتی به نظرم این کار رو هم به خوبی انجام نداده بود.
در مجموع، اگر این کتاب رو شروع در نظر بگیریم، شروع جذابی نبود و اگر کتابی در نظر بگیریم که  بعد از پایان مجموعه نوشته شده و توضیحی بیشتر بر تاریخچه نارنیاست، به نظرم خیلی بد بود.

خلاصه که یکم ناامید شدم. امیدوارم‌ کتاب‌های بعدی مجموعه جذابیت خیلی بیشتری داشته باشن.
          

            معمولا در هفته یک کتابو میخونم یا نهایتا ده روزه ولی این کتاب یک ماه دستم بود و به سختی تمومش کردم!  نمیدونم ایراد از مترجم بود؟  از نویسنده بود؟  یا از منِ خواننده!  تا صد صفحه اولِ کتاب که همه چیز تاریک و یکنواخت و خسته کننده است و با ترجمه ای که خوندم بدتر هم بود، بعد از دویست صفحه داستان تازه به یه جاهایی رسید ولی به شدت جملات، فضا و همه چیز سنگین،  نامفهوم،  سخت،  گیج کننده،  پیچیده و اذیت کننده شد!  به زور کتابو خوندم و اصلا لذت نبردم
          

            آشویتس اردوگاه کار اجباری است که در جنگ جهانی دوم توسط آلمانی ها اداره می‌شد و سرنوشت زندانی های زیادی در آنجا رقم خورده است....

داستان پر از درد و رنج است و شخصیت اصلی داستان لالی ، مرد یهودی است که با زیرکی تمام موفق می‌شود از اردوگاه زنده بیرون بیاید..

کتاب بسیار خوشخوانی هست درحدی که اگر زمان کافی داشته باشید میتونید یک روزه تمامش کنید..

ولی چیزی که برام عجیبه اینه که 
کسایی که این سختی، شکنجه و درد هارو چشیدن چجوری میتونن در یه سرزمین دیگه، دقیقا همین کار و با مردم بیگناه دیگه ای بکنند؟؟
سرباز بی رحم اسرائیلی چه فرقی با سرباز بی رحم اس اس داره؟
شکنجه ها چه فرقی کردند؟ 
بچه یهودی چه فرقی با بچه فلسطینی داره؟
کاش می‌فهمیدن جنایت جنایته..

به هرحال به دلایل زیادی نمیتونم به کتاب اعتماد کنم ولی از خوندنش لذت بردم...
          

            کلیر و نوآ زوجی که زندگی‌شان در شرف نابودی است به همراه دو زوج دیگر راهی سفر یک هفته ای به هتلی در وسط جنگل می‌شوند..
همون طور که قابل پیش بینی هست، قرار نیست سفر خوبی و در جنگل تجربه کنن :))

معمای کتاب ، روان بودن متن و کش ندادن داستان و دوست داشتم ^_^
انقد خوب بود که در عرض ۳ ساعت تمومش کنم 
باید اعتراف کنم تا صفحات آخر راوی ناشناس و اشتباهی تشخیص داده بودم 😁
          

            مجموعه‌ی ۷ کتابی آتش بدون دود(منتشر شده در ۳ جلد) روایتگر  اتفاقات و اشخاص ترکمن صحرا در یک بازه‌ی زمانی طولانیست.
جلد اول(از ۳ جلد) بنظرم یک سیر پیشرفتی رو طی میکنه. کتاب ۱ بیشتر بن مایه‌ی عاشقانه و اختلافات قومی قبیله داره و از کتاب ۲ بعد اصلاحی و اجتماعی پررنگ‌تر میشه. 
توصیفات زیاد، مکالمات فلسفی بین شخصیت‌ها و البته ادبیات کتاب ممکنه اوایل عجیب باشه ولی مخاطب به این نگارش خو میکنه.
برای آدمهای صلح‌طلب دو کتاب اول رنج زیادی داره ولی نویسنده بعد از تحمل این رنج اصلاحات رو به مخاطب هدیه میکنه