Road work ahead? I sure hope it does
        

          این نمایشنامه واقعا بی نظیر بود .
جدالی بر سر قدرت ، تصویر سازی بی نظیر تا آخرین صحنه خواننده درگیر ، مدام سوال پیش می آید حق کدام است؟
اما بحث حق نیست بحث هر دو شخصیت قدرت قدرتی که بین کلمات تخصصی پنهانش می کنند و در صحنه آخر هر کدوم از آنها به جایگاه اول خود بر می گردند  اما بی ظاهر سازی کارول یک زن ضعیف  که آدم بدی بودن را قبول دارد و جان مردی که هیچ درکی از آموزش های خود ندارد حق جانبی خود خواه .
مقاله انتهای نمایشنامه واقعا کمک کننده است .
        

          پتیاره حال او را جا آورد
یا
تراژدی درباب قدرت شکل گرفته

فرض کنید من یک دختر معمولی با جایگاه اجتماعی معمولی ( حتی پایین) هستم و شخصی رو در موقعیت بالادستیم، به آزار و سواستفاده جنسی از موضع قدرت محکوم میکنم. شما حرفم رو باور می‌کنید؟
بهم میگید مدرک و شواهد ارائه کنم؟ خب من خودم شاهد خودمم. همه چیز توی اتاق دربسته و فقط با حضور ما دونفر اتفاق افتاده.
حالا چی؟
.......
این نمایشنامه انقدر عالیه که نمیتونم درموردش حرف بزنم. توی مغزم خیلی شلوغه‌ها ولی نمیتونم روی کیبورد بیارم.
موضوعش همین چیزیه که بالا گفتم تقریبا ولی شایدم این نباشه . یعنی نیست. درباره قدرته و بهره برداری از جایگاه قدرت.
نمایش نامه پره از ابهامات و  سوالاتی که جواب قطعی ندارن. متن جوری پیش می‌ره که مخاطب مدام تردید می‌کنه طرف چه کسی رو باید بگیره، مقصر واقعی کیه، چه کسی شروع کننده بوده و… 
حال و هواش به اتفاقات این روزها و ماجرای نامجو و آغداشلو خیلی نزدیکه . 
دیوونه کننده اس.
لطفا بخونیدش و قضاوت خودتون رو قضاوت کنید.
...
به خاطر دیدن فیلم این کتاب، دوباره نمایشنامه رو خوندم 
و دوباره با عصبانیت لذت بردم :)
        

          یه نمایشنامه‌ی عجیب بود. واقعاً اکثر اوقات نمایشنامه نمی‌دونستم طرف کارول هستم یا طرف جان! هر جفتشون به یه اندازه حق داشتند و به یه اندازه محق نبودند
        

          اولین نمایشنامه‌ای هست که از ممت خوندم؛ و مشتاق خوندن «بوفالوی آمریکایی»
سبک دیالوگ‌نویسی ممت توی این نمایشنامه به‌شدت قابل‌توجه و منحصربه‌فرده؛ در یک رویکرد رادیکال، شخصیت‌ها دائما کلام هم رو قطع می‌کنند و دو تا تک‌گویی طولانی رو تا انتها پیش می‌برن
خوندنش جذابیت تحلیلی و جذابیت‌های زبانی داره؛ نمایشنامه فرم‌گراس و به خاطر همین، با پلاتی نحیف و لاغر روبرو هستیم با حذف‌های زمانی گسترده؛