اولین نمایشنامه‌ای هست که از ممت خوندم؛ و مشتاق خوندن «بوفالوی آمریکایی»
سبک دیالوگ‌نویسی ممت توی این نمایشنامه به‌شدت قابل‌توجه و منحصربه‌فرده؛ در یک رویکرد رادیکال، شخصیت‌ها دائما کلام هم رو قطع می‌کنند و دو تا تک‌گویی طولانی رو تا انتها پیش می‌برن
خوندنش جذابیت تحلیلی و جذابیت‌های زبانی داره؛ نمایشنامه فرم‌گراس و به خاطر همین، با پلاتی نحیف و لاغر روبرو هستیم با حذف‌های زمانی گسترده؛