مثل اکثر کارهای علی خدایی خلاقانه و روان.
داستان تصویری بدون کلمه‌ای که هر بچه -و حتی بزرگی- را می‌تواند پای خودش بنشاند. فقط حیف که برش تصاویر ضعیف است و هم تکه‌ای از پاسخ نهایی را در بر دارد (و در واقع لو می‌دهد) و هم گمانه‌زنی و فهم ماجرا را با دشواری بیهوده‌ای روبه‌رو می‌سازد.

کاش یک کتابدار خیّر پیدا می‌شد که این علی خدایی را از آن علی خدایی تمییز می‌داد و کتاب‌هایشان را که درهم شده جدا می‌کرد. خیر بزرگی است که به یقین از زیر دست فرشتهٔ شانهٔ راست درنخواهد رفت!
        

          امروز این کتاب را با بچه های مدرسه ابتدایی کلاس اول خواندم. من معمولا جلسه اول کتابخوانی ها با کتاب تصویری شروع می کنم.