یه جمله بسیار مهمو واقعا قشنگی میگه به نظرمن
میگه ما از مدرسه بهمون گفتن مهربون بودن خوبه باید مهربون باشید 
مثلا احترام گزاشتی به والدینت؟ پاکنت رو به داداشت دادی؟ میگن اونیکه از حق خودش گذشت کنه و به بقیه کمک کنه مهربونه اینجوری ما اینطور  ارزش میگیرم
یعنی به خودمون نه به بقیه هروقت ایثار کردیم خوبیم
برای خودمون ارزش قائل شدیم خوب نیستیم خودخواه لعنتی بیش نیستیم
 من  خودم خیلی قدر این جمله رو میدونم 
میگه ما یه وقتایی باید بدونیم مهربون بودن وظیفه نیست مهربون بودن برای این نیست که کار خوبیه مهربون بودن ما برای آدما های اطرافمون همه چیزه
میگه اگه تو به مادرت خیلی زنگ نزدی و احوالش رو نپرسیدی 
برای اون مساوی کله زندگیشه مادرت میگه کله زندگیم به فنا رفت من جونیمو همه چیم رو پاش گذاشتم و یه زنگ به من زده نشد این برای اون فقط یه زنگ نیست این مساویه کله زندگیه مادرته
اگه به یه نفر توجه کردید ناراحت بود پرسیدی چته این کله زندگیه اون فرده چون  یدفعه میگه عه بهم توجه شد
        

          نویسنده ابتدا آموزش متداول در مدارس رو نقد می‌کنه. این تاکید بر درس خواندن و کسب آگاهی در زمینه موضوعاتی که شاید هیچ وقت در زندگی به کار نیابد.
سپس در بخش‌های مختلف، مهمترین مهارتهایی رو که یک فرد در زندگی بهشون نیاز داره و از سر اتفاق در مدرسه هم یاد نمیگیره  آموزش میده.
نکات خوبی بیان شده اما به نظر من یکی از مهمترین نقدها به این کتاب اینه که در کل از نگاه نویسنده انسان خودش باید مشکل خودش رو حل کنه. حالا این حل مشکل باید براساس چه معیار و مبنایی باشه مشخص نیست. گویا بشر در تمام زمینه‌ها فطرتا می‌دونه راه درست کدوم طرفه که این نگاه از نظر اسلام مورد تایید نیست. زیرا در جهان بینی اسلامی عقل در کنار وحی میتونه به انسان کمک کنه. 
        

          کوتاه
روان
شیوا
گیرا
ساده 
یکی از کتاب‌های خوبی که خوندنش برام به شدت لذت‌بخش بود و دوست نداشتم تموم شه. همه چیزش از اسمش پیداست و نیاز به توضیح نداره. شدیدا توصیه‌اش می‌کنم.