«دانیل گلاک»، ترانه سرای پیشین در ۱۰۱ سالگی در خانه سالمندان خوابیده و خواب می بیند. «الیزابت دیاموند»، ۳۲ ساله که در بچگی همسایه دانیل بوده مرتب به ملاقات او می آید. الیزابت دوست نزدیک دانیل بوده و تحت تأثیر توصیفات او درباره هنر قرار گرفته است، درنتیجه تأثیر دانیل، الیزابت استاد جوان هنر در دانشگاه لندن شده است. یکی از شخصیت های بزرگ رمان، هنرمند مشهور دهه ۱۹۶۰، «پائولین بوتی» است که سال ها پیش درگذشته و موضوع رساله دانشگاهی الیزابت بوده است. داستان تا حد زیادی بین خواب های طولانی مدت دانیل که او را تا آستانه مرگ پیش می برد و یادآوری های الیزابت از ریشه دوستی شان در رفت و آمد است... .