«دانیل گلاک»، ترانه سرای پیشین در ۱۰۱ سالگی در خانه سالمندان خوابیده و خواب می بیند. «الیزابت دیاموند» ۳۲ ساله که در بچگی همسایه دانیل بوده مرتب به ملاقات او می آید. الیزابت، دوست نزدیک دانیل بوده و تحت تأثیر توصیفات او درباره هنر قرار گرفته است. درنتیجه ی تأثیر دانیل، الیزابت استاد جوان هنر در دانشگاه لندن شده است. یکی از شخصیت های بزرگ رمان، هنرمند مشهور دهه ۱۹۶۰، «پائولین بوتی» است که سال ها پیش درگذشته و موضوع رساله دانشگاهی الیزابت بوده است. داستان تا حد زیادی بین خواب های طولانی مدت دانیل که او را تا آستانه مرگ پیش می برد و یادآوری های الیزابت از ریشه دوستی شان در رفت وآمد است... .