این هفتمین کتابیه که از ایمی هارمون می‌خونم و باید بگم از همه کمتر دوستش داشتم...

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

داستان از این قراره که مادر یه دختربچهٔ پنج‌ساله با شمشیر پادشاه کشته می‌شه و در آخرین لحظات، نفرینی رو به زبون می‌آره، اینکه پادشاه روحش رو از معامله می‌کنه و پسرش رو به آسمون‌ها می‌بازه...
و لارک، همون دختربچهٔ پنج‌ساله، از اون روز به بعد دیگه نمی‌تونه کلمه‌ای به زبون بیاره و زندانی پدری می‌شه که منتظر فرصتی برای به دست آوردن تاج و تخته...

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

سبک این کتاب فانتزی عاشقانه‌ست.

جادو در این دنیا شکل‌های مختلفی داره و محوری‌ترینش با توجه به شخصیت اصلی مبتنی بر قدرت کلماته.
اینکه در هر اسمی نیرویی نهفته‌ست و با کلمات می‌شه دنیا رو شکل داد نوع جدیدی از جادو نیست ولی چیزیه که به نظرم حالاحالاها کهنه نمی‌شه.

کتاب هم در مجموع دنیاسازی خوبی داشت ولی برای من خیلی از اتفاقات و رازهای شخصیت‌ها قابل پیش‌بینی بود.

سیر بخش عاشقانهٔ ماجرا هم اونقدرها باب میلم نبود. البته اینجا هم صحنه‌های عاشقانهٔ قشنگ داشتیم ولی می‌تونست بهتر باشه (مخصوصا در مقایسه با کتاب‌های قبلی که از خانوم هارمون خوندم).

کلا کشش این کتاب برام مثل کارهای دیگهٔ نویسنده نبود و از اون مدل صحنه‌های احساسی که قلب آدم رو ذوب می‌کنه کم داشت....

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

خانوم هارمون تو همین دنیا یه کتاب دیگه هم نوشته، این بار با محوریت شخصیت‌های جدید. 
شخصیت اصلی این جلد دوم تو این کتاب هم هست ولی خب اونقدرها نظرم رو جلب نکرد که مشتاق بشم جلد بعدی رو بخونم.
در واقع تا جایی که فهمیدم داستان این دو جلد مستقل از همه ولی احتمالا یه سری مسائل تو این جلد دوم روشن می‌شن.
مجموعهٔ سیلوک نویسنده هم همین‌طوری بود. یعنی دو جلد مجموعه ماجراهای یه دنیا و یه بازهٔ زمانی رو تعریف می‌کردن، ولی با داستان‌های مستقل و البته با بعضی شخصیت‌های مشترک (این مجموعه ترجمه نشده ولی خیییییلی قشنگ‌تره، مخصوصا جلد اولش که قشنگ عاشقشم 🥹).
خلاصه اینکه، می‌شه فقط جلد اول رو خوند بدون اینکه داستان ناقص بمونه. 
چون این جلد اول ترجمه شده و احتمالا الکترونیکیش هم بیاد ولی نمی‌دونم جلد دوم هم قراره ترجمه بشه یا نه.

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

من ترجمه رو هم دم دست نداشتم که بتونم مقایسه کنم و بنابراین، نظری در موردش ندارم.
همچنین، نمی‌دونم صحنه‌های کتاب تو ترجمه چقدر سانسور شده. 
البته این کتاب به نسبت عاشقانه‌بودنش صحنه‌های بازی نداشت و به خیلی از مسائل سربسته و شاعرانه اشاره کرده بود. ولی خب، بدون سانسور همین‌ها هم به نظرم برای خوانندهٔ نوجوان مناسب نیست.