من شیفته‌ی فرهنگ‌نویسی بودم، شیفته‌ی آن سروکله زدن‌های تمام‌نشدنی با کلمه‌ها، شیفته‌ی فیش نوشتن، شیفته‌ی تصویر تکیده‌ی علی‌اکبر دهخدا میان انبوه کاغذها.
این کتاب هدیه‌ی تولد است. از طرف او که شیفتگی من را می‌شناخت.

بافته ز جان داستان شیفتگان فرهنگ‌نویسی‌ست.
داستان گروه فرهنگ‌نویسی نشری خصوصی در ژاپن. از بازنشستگی یکی از اعضای گروه تا اضافه شدن عضو تازه و بعد شرح ریزه‌کاری‌ها و بدبیاری‌ها و اضطراب‌ها و وقف کلمات شدن. داستان زندگی آدم‌هایی که فرهنگ «بافته ز جان» و انتشارات گمبو به هم وصلشان می‌کند.

داستان‌ها تماشای دوباره‌ی زندگی‌ست، از دریچه‌ای که نمی‌شناختیم، یا دقیق بلدش نبودیم. یک وقت‌هایی شنیدن صدای گروه‌های کوچکی از انسان‌هاست که در زندگیِ خارج از کتاب‌ها گوشه‌ای پنهان‌اند و نمی‌شناسیمشان.

بافته  ز جان شنیدن صدای آن‌هاست که شکارچی کلمات‌اند، کاغذهای کوچکشان همیشه همراهشان است، گوش‌هایشان تیزِ شنیدنِ شواهد تازه‌ست و در امتداد کلمه‌ها زندگی می‌کنند. دیدن زندگی‌ست در چشم‌انداز آنکه کلمات را بهتر از آدم‌ها می‌شناسد.

خواندنش برایم لذت‌بخش بود، گرچه ترجمه هیچ خوب نبود، ویرایش متن هزار مشکل ریز و درشت داشت که توی ذوق می‌زد ـ‌مخصوصاً وقتی داشتی از تلاش‌های تمام‌نشدنی گروه فرهنگ‌نویسی برای راه نیافتن کوچک‌ترین اشتباهی به فرهنگ می‌خواندی‌ـ و داستان هم روایت ساده‌ای داشت و تنها کارِ ویژه‌ی نویسنده انتخاب موضوع و آدم‌هایی بود که من دوستشان داشتم. شاید چون یادِ من آورد که هنوز شیفته‌ی فرهنگ نویسی‌ام.
        

          ۳۴۷ صفحه در ۷ ساعت و ۴۵ دقیقه.
‌
اولین‌بار منتشر شده در سال ۲۰۱۱، «بافته ز جان» داستان شیرین و مهربانی‌ست روایت شده در ژاپن که با عشق از قدرت کلمات و احساسات موجود در چینش خاص چند حرف در کنار یکدیگر سخن می‌گوید و کماکان هم محبوبیت بالایی دارد. «می‌یورا» گروهی از شخصیت‌های عجیب و غریب را گرد هم می‌آورد که در هدفشان برای انتشار یک فرهنگ لغات جامع با وجود هزینه‌ها، بی‌میلی شرکت انتشاراتشان و تلاش‌های عظیمشان، متحد شده‌اند. این رمان ۱۵سال را در بر می‌گیرد و روند تکمیل مجموعه‌ی عظیم و جاه‌طلبانه‌ی یک فرهنگ جامع لغات را دنبال می‌کند و جزئیات بسیاری از موانع و چالش‌های پیش روی ویراستارانش را شرح می‌دهد. در سرتاسر متن، گفتمان‌های کوچکی در مورد معانی کلماتی که شخصیت‌ها درباره‌ی آن‌ها بحث می‌کنند، وجود دارد، مانند چگونگی تعریف «چپ» و «راست»، «مرد» و «زن» یا «عشق». اما این فقط واژه‌سازها نیستند که مجذوب و مفتون این کلمات خواهند شد. هر بخش از رمان حول یک شخصیت متمرکز است و زندگی و علایق آن‌ها - هم عاشقانه و هم حرفه‌محور - را با جذابیت هرچه تمام‌تر بیان می‌کند. پیام ساده‌ی کتاب که همانا یافتن اشتیاقی معنادار در کار و روابط است، در سفر هر شخصیت جاری و ساری‌ست و این پیامی‌ست که آشکارا و عمیقن در جامعه‌ی ژاپن طنین‌انداز می‌شود.
‌
«بافته ز جان» با تغییر در روایت‌ها به‌آرامی و به‌دلیل هم‌پوشانی داستان‌های شخصیت‌ها در زمان و مکان، به لحاظ سبک به شکلی چیره‌دستانه نگاشته شده است و بینش‌های متفکرانه‌ی زیادی در مورد زندگی، کلمات و اهمیت یافتن عظمت در زندگی در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد.