حین خوندن کتاب،  گذر زمان رو احساس نمیکردم و فضاسازی روند حکایت طوری بود که خودم رو میون دیوارهای زندان ها و اسارتگاه های عراق حس میکردم. نقطه ثقل این کتاب راوی هست که با وجود سن کم،  شجاعت و ایمان و دانش بالایی داره.  شخصیتی که به کرات افسرها و سرباز های عراقی رو ذله کرده بود. با بخش های مختلف کتاب اشکم سرازیر شد. بعضی جاها از شدت شکنجه اسرا بی اختیار چشمام بسته میشد و حتی تصورش برام مشکل بود. بنظرم باید هر ایرانی هرچند وقت یکبار با خوندن کتاب هایی از این دست با این انقلاب و سرزمین مقدس تجدید عهد کنه.  و از طرفی یک عده نسب دار و مقام دار هم بدونه این انقلاب از چه مسیرهای صعب العبور خونینی گذشته تا به اینجا رسیده...