چیست سزای مردی که در سراسر زندگی هرگز آرام ننشسته، به توانگری و جاه و همه چیزهایی که به دست آوردن آن‌ها آرزوی بیشتر مردمان است اعتنا نکرده، از مقام‌های دولتی و توطئه و حزب‌بازی و همه کارهای دیگری که نه برای شما سودی داشته‌اند و نه برای خود او، بر کنار مانده و همواره در این اندیشه بوده است که از چه راه می‌تواند به یکایک شما بزرگترین خدمت را به جای آورد و یگانه آرزویش این بوده است که شما را از خواب غفلت بیدار کند و متوجه سازد که پیش از آن‌که به امری از امور خود بپردازید باید در اندیشه روح خویش باشید تا هر روز بهتر و خردمندتر از روز پیش گردید و پیش از آن‌که به امری از امور دولت بپردازید، در اندیشه خود دولت باشید و همین اصل را در همه امور دیگر نیز رعایت کنید؟ سزای من که در همه عمرم چنین بوده‌ام، چیست؟

همیشه دوست داشتم آپولوژی رو بخونم. تاثربرانگیز و زیبا بود.
        

          به نظرم آغاز هر طرح مطالعاتی و متن‌خوانی فلسفی، باید پایان حیات سقراط باشد. آپولوژی یا دفاعیه، معروف‌ترین  گزارشی است از آخرین روزهای حیات سقراط و مدافعات سقراط مقابل اتهاماتی  که مقامات سیاسی و افراد ذی‌نفوذ آتن علیه سقراط مطرح کردند،  آنهم به قلم افلاطون. نسخه‌های دیگری از دفاعیه سقراط هم البته نوشته شده اما معروف‌ترین دفاعیه به قلم افلاطون است.
سقراط مقابل پیشنهاد شاگردان و دوستانش برای فرار، ترجیح می‌دهد در دادگاه مدافعاتش را بیان کند و محاکمه شود و نهایتا هم محکوم به اعدام و نوشیدن جام شوکران می‌شود. اتهامات سقراط ایجاد انحراف در جوانان از راه ترویج عقاید ناصحیح و و مفسده‌برانگیز و عدم اعتقاد به خدایان آتنی‌ست.
البته از تمثیل سقراط به مدعیان امروزین آزاداندیشی برحذر باشید!
صحنه نوشیدن شوکران در زندان مقابل شاگردان و دوستان سقراط با نام «مرگ سقراط» به تصویرگری نقاش فرانسوی ژاک لویی داوید تمام حزن منعکس در متن آپولوژی را به خوبی تصویر کرده. تفصیل این صحنه‌ها در رسالۀ فایدون آمده.
        

          با اینکه تا حالا خود آپولوژی رو نخونده بودم ولی انقدر جمله های مختلفش رو تو کتاب های دیگه خونده بودم که انگار داشتم چیزی رو که قبلن خوندم دوباره می خوندم. ولی این دفاعیه چیزیه که آدم هر قدرم بخونه بازم براش لذت بخشه خوندنش. حتا اگه باعث شه غمگین شه. سقراط همیشه تو تصور من بابابزرگ مهربون همه ی فیلسوفان بزرگیه که بعد از اون اومدن.به خاطر همین آدم غمگین میشه وقتی می بینه چه بلایی سرش اوردن و بدتر از اون تمام حرف هایی که می زنه . تمام ناعدالتی هایی که ازشون میگه هنوز نه تنها وجود دارن بلکه شدیدتر هم شدن و ما هر روز نسبت بهشون بی اعتنا تر و بی اعتنا تر میشیم.