هرمان و دوروته داستانی است عاشقانه و از این رو با همه مثال هایش در ادبیات جهانی-و بسا به همین دلیل- همچنان تازه و دلنشین؛ خاصه که گوته واقعه کانونی آن را از رویدادی عینی گرفته است، از آخرین پژواک های جنگ عقیدتی میان کاتولیک ها و پروتستان ها؛ هرچند که شرح شاعرانه آن را به روزگار خود، به سال های آشوب و وحشت انقلاب فرانسه و جنگ های ناپلئونی نشانده است. این داستان تا چندین دهه مانند رنج های ورتر جوان از پرآوازه ترین آثار گوته بود، اما نظر به فضای خرده شهری آن، سپس در قرن بیستم تا حدی از یادها رفت. امروزه که جنگ، انقلاب، کوچ اجباری یا که مهاجرت های توده وار در سطحی فراگیرِ قاره ها، پدیده هایی پرتکرار تر از همه گذشته ها شده اند، این داستانِ دیرینِ عشق در هنگامه جنگ، در ضمن گوته را با ارزیابی اش از بین پدیده های سرنوشتی، به روزگار ما می آورد.