یادداشت محمدرضا ایمانی

        یه اثر خیلی خیلی کلاسیک. دیگه اینقدر کلاسیکه که هیچ جنبه خاصی نداره. احتمالا قدرت شاعری گوته توش مطرح بوده و ما متاسفانه ازش بی‌بهره‌ایم.
نکته جالب فقط این بود که گوته فصل‌ها رو بر اساس اسامی دختران زئوس ( موزها ) که خدایان هنرند قرار داده و تو پاراگراف ابتدایی فصل آخر، مثل ابتدای ایلیاد و تئوگونیا، از نهمین دختر زئوس درخواست سرودن داستان ( یا همون الهام به شاعر ) رو می‌کنه.