امیدوار بودم کتاب خوبی باشد، ولی نبود. روایت‌ها یک‌دست نیست. انگار نوشته‌های جاهای مختلف را جمع کرده باشند و یک کتاب شده باشد. جاهایی سعی می‌کند شبیه قصه باشد، جاهایی منبر می‌شود، جاهایی هم کتاب تاریخ و حدیث. مشخص نیست کتاب برای کدام رده سنی نوشته شده. اگر بزرگسال است، چرا روایت‌ها گاهی کودکانه هستند؟ اگر برای کودک یا نوجوان است، محتواهایی مثل "حرامزاده بودن" در آن چه می‌کند؟ در کل امیدوارکننده نبود.
        

          سُدیر سر به زیر افکند و در فکر فرو رفت. این اولین بار نبود که امام به انقلابیون جواب رد می‌داد.
هر از گاه نامه‌هایی از مخالفان حکومت می‌رسید.
به یاد آورد روزی را که نماینده‌ی ابومسلم نامه‌ای از طرف او آورده بود و از امام خواسته بود رهبری قیام را بر عهده بگیرد. ابومسلم در نامه‌اش نوشته بود:
"'همانا من آشکار سخن گفتم و مردم را به دوستی اهل بیت فراخواندم. پس اگر دوست داری کسی بهتر از شما نیست..."
و امام به نماینده‌اش گفته بود:
«نه! بگو زمانه، زمانه‌ی من نیست [ هنوز زمان قیام ما فرا نرسیده].»
امام نگاهی به دوستش سُدیر کرد سعی کرد به او بفهماند که زمان، زمانه‌ی آرامش است. پس با صدایی آرام و مهربان گفت: «تبلیغ گران ساکتی برای ما
باشید!»
- سرورم چگونه با خاموشی می‌توان تبلیغ کرد؟
- از خداوند پیروی کنید. با مردم با صداقت و عدالت رفتار کنید. امانت‌ها را پس دهید، امر به نیکی و جلوگیری از زشتی کنید تا مردم جز خوبی از شما نبینند. هرگاه شما را چنین ببینند ارزش آن چه ما داریم، خواهند دانست و به‌ سوی ما می‌آیند
.
پ‌ن) زندگی داستانی #امام_جعفر_صادق_علیه‌السلام
و روایت سی‌و دو داستان کوتاه .
برخی از ماجراها برامون آشنا هستن و برخی رو هرگز نشنیده بودیم.قشنگ بود 👌
.
پ‌ن) اگه با برخی ائمه انس نداریم و ویژه باهاشون ارتباط نگرفتیم و کم راجع‌بهشون میدونیم؛
در واقع به خودمون ظلم کردیم!
و خب اولین قدم برای این ارتباط 
معرفت هست، مطالعه هست...
که همانا معرفت، #محبت میاره.


#فواره_گنجشک‌ها
 #محمود_پوروهاب
#نشر_جمکران
        

          کتاب را که تمام کردم،
من بودم و فکر او و اشک و عشق و معرفت.
تازه فهمیده بودم جعفر صادق کیست.
تازه فهمیدم من عاشق شدم.
        

          کتابی بی نظیر از زندگی امام صادق
کلا آقای پور وهاب در زندگی نامه نوشتن عالی هستن

        

          لحن کتاب رو در به تصویر کشیدن حالات امام صادق علیه‌السلام دوست نداشتم. البته این سلیقه نیست. اگر احوالات و شئون امامت رو بدونید متوجه منظورم میشید. مثلا در اوایل کتاب نویسنده، جوری کودکی امام صادق علیه‌السلام رو به تصویر میکشه که انگار ایشون بچهٔ یه عالم معمولیه و خیلی به علم علاقه منده و داره میره علوم مختلف رو کسب کنه!! مگه به علم امام افزوده میشه؟ مگه امام تحت آموزش قرار میگیره؟ تظاهر به نشئه در حالات ائمه بوده، نسبت به پدرانشون از ائمه اما اینکه مثل یه بچه مدرسه ای برن بشینن پای درس چارتا عالم دیگه!!! العیاذ بالله. خدا از سر قصور این نویسنده بگذره.
این یه ستاره هم برای جلد زیباش دادم.