"همه‌ٔ این جنگ و جدال، کشتار‌ها و زندگی‌ها، کشمکش‌ها و خودستانی‌های آدمیزاد در سینهٔ خاکِ تاریک و سرما و تنگنایِ گور فروکش کرده، آرام می‌گیرد."
        

          در لابلای زندگی روزمره ،دقایقی را به فکر مرگ بودن غنیمت است.از صادق واسه هدیه این چند دقیقه سپاسگزاریم
        

          "زندگانی از مرگ جدایی ناپذیر است. تا زندگانی نباشد مرگ نخواهد بود و همچنین تا مرگ نباشد زندگانی وجود خارجی نخواهد داشت."

"مرگ همه هستی را به یک چشم نگریسته و سرنوشت آنها را یکسان میکند: نه توانگر میشناسد نه گدا؛ نه پستی نه بلندی."

شاید کسی که بیشتر با آثار صادق هدایت آشنا باشه یا در شرایط مشابهی باشه بیشتر درکش کنه اما من با درک خودم جملات زیبا و درستی توش پیدا کردم. 
مثالش درختیه که مرگ رو در پاییز و زمستان تجربه میکنه و در بهار و تابستان دوباره به ثمر میشینه. پس زندگانی از مرگ به وجود میاد.
از طرفی اینکه پس از پیری و خستگی از زندگی، با مرگ میتونی به آرامش برسی درسته.
با اینحال برای من تاثیرگذاری زیادی نداشت.
در طاقچه میشه به صورت رایگان کتاب رو دریافت کرد و تعداد صفحاتش در نسخه چاپی ۱۰ صفحه هست.
        

          مرگ، داستانی کوتاه؟!؟ نه نه، بهتر است بگوییم انشایی به قلمِ صادق هدایت که اگر من معلم بودم به او نمره‌ی ۱۸ می‌دادم اما چون آنقدر کوتاه است که از نظرِ بنده‌ی حقیر دارای استاندارد‌های یک داستانِ کوتاه نیست با توجه به علاقه‌ام به صادق هدایت با نیم ستاره ارفاق برای او ۳ستاره منظور می‌کنم ;)

در ابتدا تکرار می‌کنم که این داستان آنقدر کوتاه است که خواندنش کمتر از ۲ دقیقه زمان می‌برد و وقتی جهتِ آرشیو تبدیل به پی‌دی‌اف کردمش کلا ۱صفحه شد ، پس خواندنش را به دوستانم پیشنهاد می‌کنم خواه به دلتان بنشیند و خواه ننشیند چون زمانِ قابلِ توجهی از شما اتلاف نمی‌کند.

اما در مورد خودِ داستان، ما بهتر است بگویم من داستان‌های صادق هدایت را با تمِ سیاه می‌شناسم اما این داستان تعریفِ سفید او از «مرگ» است به شکلی که در بخشی از داستان می‌خوانیم:
«تو مانند مادرِ مهربانی هستی که بچه‌ی خود را پس از یک روزِ طولانی در آغوش کشیده، نوازش می‌کند و می‌خواباند.»

ضمنا داستان نیز از لینک زیر قابل دانلود است:
https://t.me/reviewsbysoheil/144
        

          کوتاه و تاثیر گذار...
        

          نثر کتاب خوب و خوشخوان است و مشکلی ندارد.

مانایاد «صادق هدایت» در این چند صفحه، در حقیقت بیانیه‌ای خواندنی، شیوا و زیبا در ستایش مرگ نوشته است که بسیار جالب است.

مرگ در نظر او بسیار زیبا و خواستنی است، زیرا فایده‌های زیادی برای انسان‌ها دارد و کمک زیادی به آنها می‌کند.

بند (پاراگراف) انتهایی کتاب: 
ـ «... تو دریچۀ امید به روی ناامیدان باز می‌کنی. 
تو از کاروان خسته و درماندۀ زندگانی میهمان‌نوازی کرده؛ آنها را از رنج راه و خستگی می‌رهانی. 
تو سزاوار ستایش هستی، تو زندگانی جاوید داری...»
روح تمام رفتگان و شاعران و نویسندگان ایرانی در آرامش، ان‌شاءالله!
        

          یکی از بهترین کتابا از بهترین نویسنده ایرانی