فیگون (رابط سرویس جاسوسی فرانسه یا هنرمندان) در سال ۱۹۶۵ مامور می‌گردد تا به بهانه ساختن فیلم مستندی با عنوان مبارز ضد استعمار: مهدی بن‌برکه پروژه ترور او را پیش ببرد. نویسنده فیلم‌نامه مارگریت دوراس و کارگردانش را ژرژ فرانجو (فیلمساز مشهور فرانسوی و سازنده فیلم مرد بدون چهره) انتخاب کردند. فیگون ابتدا با پروفسور بن‌برکه در مصر قرار ملاقات گذاشت و در آنجا یک ژنرال پلیس مخفی مراکش به عنوان «تهیه‌کننده جعلی فیلم» او را شناسایی کرد. سپس برای مقدمات تولید فیلم، با بن‌برکه در پاریس قرار دیداری گذاشتند تا مارگریت دوراس را به عنوان فیلمنامه‌نویس و ژرژ فرانجو را به عنوان کارگردان به او معرفی کنند. بن‌برکه، همراه یک روشنفکر مراکشی دیگر، برای ملاقات با آنان عازم کافه‌ای در پاریس شد، اما همان ابتدای ملاقات، چند مامور لباس شخصی پلیس مخفی فرانسه او را ربودند و پس از انتقال به روستایی کشتند. سال‌ها بعد فاش گشت بن‌برکه قربانی معامله پادشاه مراکش با سرویس جاسوسی موساد و سرویس جاسوسی فرانسه شده است؛ معامله‌ای کثیف که با مشارکت «مهمترین روشنفکر زن» فرانسه، یعنی مارگریت دوراس و فیلمساز شهیری مانند ژرژ فرانجو رخ داد و پشت پرده‌ی ماجرا، موساد طراح اصلی نقشه و سرویس جاسوسی فرانسه مسئول اجرای عملیات ترور بود.

امام خمینی(ره) اعتقاد داشتند: ما در صدد خشکانیدن ریشه های فاسد «صهیونیسم»، «سرمایه داری» و «کمونیسم» در جهان هستیم. ما تصمیم گرفته ایم به لطف و عنایت خداوند بزرگ، نظام هایی را که بر این سه پایه استوار گردیده اند، «نابود» کنیم و نظام اسلام رسول الله (ص) را در جهان استکبار «ترویج» نماییم و دیر یا زود ملت های دربند شاهد آن خواهند بود... ما هدفمان «پیاده کردن» اهداف بین المللی اسلامی در جهان فقر و گرسنگی است. ما می گوییم تا شرک و کفر هست، «مبارزه» هست و تا مبارزه هست ما هستیم... ما انقلابمان را به تمام جهان صادر می کنیم، چرا که انقلاب ما اسلامی است؛ تا بانگ «لااله الاالله» و «محمد رسول الله» بر تمام جهان طنین نیفکند، مبارزه هست و تا مبارزه در هر کجای جهان علیه مستکبرین هست، ما هستیم.

روش و منش یورگن هابرماس در مباحثه با علی مصباح یزدی، ناخواسته او را به پای میز یک «محاکمه ی معرفتی» کشاند و از ناتوانی مغز فلسفه او در مواجه ی انتقادی با اندیشه ی دانشوران مسلمان پرده برداشت؛ جایی که دیگر از تجاهل ها و جهالت های مرسوم غربزده ها خبری نبود‌؛ آنجا که فیلسوف آلمانی نمی توانست با سفسطه های رایج مدرنیته بر استدلال های پویای «تفکر شیعی» فائق بیاید.

نظام «لیبرال سرمایه داری» با طراحی و تشویق مبارزات کنترل شده علیه فلسفه اش، همه ی اجزای «جامعه مدنی جهانی» را به شکل غیرمحسوسی زیر سلطه اش می کشد. چنان که لیبرال ها و منتقدانشان در آن واحد هم «رقیب» و هم «مکمل» یکدیگرند.