این کتاب جز کتاباییه که برای هدیه دادن خوبه، طراحی جلد زیبا و هوشمندانه هست هم محتوای کتابخوانی و عاشقانه داره و بوسه دو عاشق رو تداعی می کنه. در صفحه  روبه روی هر شعر هم تصاویر جالبی وجود داره، مجموعه ای از 131 شعر عاشقانه با 53 شاعر ایرانی هست، از سده سوم هجری به بعد. از محمود وراق، شهید بلخی و رودکی و... شروع میشه تا به ابتهاج و سیمین بهبهانی و اسماعیل خویی می رسه. نکته منفی آن اینه که نویسنده یارتا یاران، 8 تا از شعر ها رو به خودش اختصاص داده یعنی بیشترین سهم رو در بین شاعران داره و این یه جورایی بده! بعضی اشعار در نظر من دوست داشتنی و جالب و بعضی چندان جالب نبودن. زیاد به شاعران معاصر هم توجه نشده در آن. بعضی از بزرگان شعر هم جا انداخته شده مانند قیصر امین پور، سهراب سپهری و.... (البته شاید نویسنده زیاد باهاشون حال نمی کرده و نظرشون به دیگر شاعران بوده) 
        

          چهارسال این کتاب دستم بود. 
گاهی برا ی دلتنگی، گاهی برای گفتن یه شب‌بخیر شکوهمند، گاهی برای یک صبح‌بخیر جانانه، گاهی برای باز کردن سر صحبت و خیلی موارد دیگه ازش استفاده کردم. اما غافل از اینکه شعر را نباید به آدم نااهل داد. شعر حرمت دارد. 
حالا بعد از چهارسال، سی‌شعر آخر این کتاب را تنها خوندم، تهی از هر احساس.
 انگار که حافظ و سعدی با یک پوزخند بالاسرم ایستاده باشند و اخوان دائم اتاق را متر کند و بگوید"سلامت را نخواهندگفت پاسخ! سرها در گریبان است".