یکی بود یکی نبود...
حسین ابراهیمی ، مترجم کتاب گمشده شهرزاد بعد از انتشار کتاب همانطور که از طریق ایمیل با سوزان فلچر صحبت می‌کرد ، به سرش زد از او بپرسد آیا کتاب دیگری که نویسندگان آمریکایی که درمورد ایران و داستان های آن نوشته اند موجود هست یا نه . و این پرسش آغازی شد بر ترجمه ی پر ماجرای کتاب beast از داناجو ناپلی...
داناجونا پلی نویسنده ایست با زندگی رویایی که همه ما در آرزوی آنیم. استاد دانشگاه است، عاشق طبیعت است ، خوره ی کتاب است و در اوقات فراغتش نان و شیرینی می‌پزد و گل ها را قلمه می‌زند. شخصیت شاهزاده اوراسمین ، کاراکتر اصلی را هم انگار از روی خودش برداشته : پسری با روحیه لطیف و عاشق پرسه زدن درمیان باغهای پر گل و سرسبز و دارای ذوق شعری بسیار....
 گفت و گویش را با حسین ابراهیمی در مقدمه کتاب آورده. از زحمات مترجم برای اصلاحات فرهنگی تاریخی کتابش تشکر کرده و رو به ما از اعتقاد دیرینه اش می‌گوید ، 
اینکه دیو و دلبر ، همانند گیسوکمند ، منشایی دارد ایرانی...

خب ، اول یه کف بزنید به افتخار دانا و سوزان بابت توجهشون به فرهنگ غنی داستان گویی ما در روزگاری که پره از ایران ستیزی . حالا بریم سراغ نقد داستان. چرا سه ستاره ؟

ایده پردازی واقعا متفاوتی داشت و سیر داستان نیز صعودی بود. البته ، اوایل احساس می‌کردم دانا نشسته تو مغزم و داره تمام اطلاعاتی که از هدیه های اسمانی دبستان داشتم می‌کشه بیرون و ازشون برای کتاب نوشتن استفاده میکنه که تا عادت نکرده بودم ، حجم اطلاعات کمی به نظرم زیادی بود ؛ ولی خوبه بدونید در طول داستان این اطلاعات زیاد کم کم رفت در پس زمینه و تبحر نویسنده در حفظ تعادل بین داستان و فرهنگ ناشناخته آشکار شد. 
شخصیت بل واقعا کم بهش پرداخته شده بود و میتونست آخر سر بیشتر درباره اش نوشته بشه. از این رو پایان داستان مثل کارتون سانسور شده ی دیو و دلبر دیزنیه ( اونایی که نمیدونن : تو نسخه سانسوری آخر سر اون مجلس رقص رو نشون نداد ، واقعا نمیدونم چرا 🙂) و راستش دوست داشتم بیشتر باشه.
غیر از اینا بقیه واقعا خوب بودن و امتیاز گودریدزش هم توسط کاربرای خارجی ۴-۵ داده شده و همه میگن که خیلی دوستش داشتن ( به جز یه صحنه که همه درموردش متفق القولیم )😇
همین ، سخنی نظری چیزی بود در خدمتم. و بگید که دوست دارید بخونیدش یا نه :)
به امید دیدار دوباره بین صفحات کتاب♡