حدود سال 50 در الزاس آموزگاری از تربیت بچه ها خسته شده بود و تن به کار بقالی داده او که ردای کشیشی از تن کنده بود تصمیم به جبران این کار گرفت: چون خودش از پرورش ذهن ها چشم پوشیده بود، یکی از پسرهایش می بایست به پرورش جان ها می پرداخت؛ اگر بنا بود یکی از اعضای خانواده کشیش شود، آن یک نفر شارل بود. شارل از این کار سر باززد و ترجیح داد در جست وجوی زن سوارکار ‎سیرکی راهی جاده ها شود. عکسش را روی دیوار برگرداندند و بر زبان آوردن اسمش ممنوع شد. نوبت چه کسی بود؟ اوگوست بی درنگ کناره گیری پدر را سرلوحه ی کارش قرار داد:
به دادوستد پرداخت و کارو بارش گزفت. می ماند لویی که استعداد خاصی نداشت.
پدر از پس این پسر آرام برآمد و در چشم به هم زدنی از او کشیش ساخت. بعدها تمکین لویی به جایی رسید که خود او کشیش نام آشنایی چون آلبرت شوایتسر را پرورش داد.