آنچه کتاب پیش رو را از دیگر پژوهش‌ها متمایز دربارۀ «سرعت» متمایز می‌کند، این است که در این کتاب، برای نخستین‌بار، به ابعاد گوناگون پدیدۀ «سرعت» در متون داستانی پرداخته شده و نگارندۀ آن با نگاهی آسیب‌شناسانه به پژوهش‌های انجام شده دربارۀ «سرعت متن» (سرعت خوانش و درک اثر)،  «سرعت روایت» (سرعت پیشبرد محورهای داستانی و بازآفرینی پیرنگ) و «ضرباهنگ» (نمایشی‌کردن سرعت در متن روایی) کوشیده است، تعریف روشنی از این مفاهیم ارائه دهد، مرز آن‌ها را روشن سازد و مؤلفه‌های تأثیرگذار بر هر یک از این مفاهیم را به صورت جداگانه، تحلیل و بررسی کند و با درنگ بر همۀ گونه‌های روایی (متون روایی کهن، واقع‌گرا، مدرن و پسامدرن) و با توجه به جایگاه ویژۀ «خواننده-روای» در بازآفرینی ذهنی داستان، الگوی غیرکمّی کاربردی‌تر و کامل‌تری برای بررسی «سرعت» در متون داستانی ارائه دهد.