گفتم «امروز با بچه ها سوار ترن برقی شدم. از اونا که سقوط میکنن و ترسناکه یه لحظه توی دلت خالی میشه ولی توی دلت امید داری که زود تموم میشه و این لحظات دلهره به پایان میرسه زندگی هم این طوریه خوشبختانه زود به پایان میرسه.»

چه ادمهایی اسیر برهه زمان .شدند خودشان و خانواده شان از بین رفتند این باور احمقانه عمومی مثل ویروس آنفولانزا یا مثل کرونا همه گیر شد. عده ای را میکشد و بعد ساکت میشود تا یک عقیده دیگری شیوع پیدا کند و عده ای را بکشد. چه کسانی به اسم اعتقاد سوزانده و کشته شدند هر چه این اعتقاد عمومی تر بود و عمیق تر با شدت بیشتری انکار می.شد من خود شاهد این تکرار پایان ناپذیر بودم......