بد نبود
        

          هر بار که کتابی  درباره کره شمالی میخوانم، بیشتر از قبل دچار ترس و نفرت میشوم!
زندگی داخل زندانی به اسم کشور، بدون هیچ روزنه امید و تنها چیزی که برایشان وجود دارد : قحطی، کمبود منابع و ستایش رهبران کبیر است.
چیزی که بیشتر ناراحت کننده است، این است که مردم کره شمالی نمیدانند کشورشان زندانشان است و گمان میکنند بهترین و بی نقص ترین کشورند و آمریکا را به زانو دراورده اند!
مردم کاملا شست و شوی مغزی داده شده اند و حتی نویسنده کتاب سعی میکند کمی به آنها بفهماند کشورشان چه جهنمی است، آنها باور نمیکنند و اخم میکنند
        

          واقعا بی‌خود بود.
نویسنده صرفا دنبال پول بوده گویا، کلا تو یه دانشگاه بوده با یه قشر خاصی از دانشجوها. نه چیزی می‌دونه نه تحلیلی داره نه سعی می‌کنه بفهمه با یه حجم زیادی از نفهمی هم درگیره! ترجمه خوب بود. اون جمله‌ی روی جلد " یک جاسوس در میان آقازاده‌های کره شمالی" هم دروغه . اصلا جاسوس نیست. یه استاد زبان انگلیسیه که رفته کره شمالی درس بده.
کتاب‌های خیلی خیلی بهتری از کره شمالی هست که می‌تونید برید سراغ اونا. این دو ستاره هم برای زحمت مترجم دادم.
کتاب مزخرفیه.
        

          بی اندازه حوصله سر بر و یکنواخت بود. تنها نکته‌ی مثبتی که داشت این بود که در میان همه‌ی کتاب هایی که درباره‌ی کره شمالی خوانده بودم این کتاب تنها کتابی بود که با قشر خاص جامعه و نخبگان کره شمالی ارتباط داشت.
در طاقچه کتاب حدوداً پانصد و خرده ای صفحه است و خدا می‌داند که به زور تمامش کردم.
و اینکه عنوان کتاب واقعا با خود داستان ارتباطی ندارد، منظورم عبارت جاسوس است. تنها چیزی که نمی‌شود به این کتاب نسبت داد جاسوسی و تجسس و نفوذی و این چیزهاست.
صرفاً یک زن کره ای_آمریکایی مدتی را در یکی از دانشگاه های پیونگ یانگ تدریس می‌کند و از خاطرات و تجربه هایش می‌نویسد.