یادداشت Hannaneh Sadat Khatamian

        بی اندازه حوصله سر بر و یکنواخت بود. تنها نکته‌ی مثبتی که داشت این بود که در میان همه‌ی کتاب هایی که درباره‌ی کره شمالی خوانده بودم این کتاب تنها کتابی بود که با قشر خاص جامعه و نخبگان کره شمالی ارتباط داشت.
در طاقچه کتاب حدوداً پانصد و خرده ای صفحه است و خدا می‌داند که به زور تمامش کردم.
و اینکه عنوان کتاب واقعا با خود داستان ارتباطی ندارد، منظورم عبارت جاسوس است. تنها چیزی که نمی‌شود به این کتاب نسبت داد جاسوسی و تجسس و نفوذی و این چیزهاست.
صرفاً یک زن کره ای_آمریکایی مدتی را در یکی از دانشگاه های پیونگ یانگ تدریس می‌کند و از خاطرات و تجربه هایش می‌نویسد.