این روزها وقتی صحبت از اسلامی شدن دانشگاه و یا اسلامی شدن علم می‌شود، عده‌ای سوالات، انتقادات و شبهاتی را از قبیل زیر طرح می‌کنند:
مگر فیزیک یا جامعه‌شناسی یا ... اسلامی و غیراسلامی دارد؟
علم می‌خواهد به عقب برگردد!
علم و دین ارتباط موضوعی ندارند، پس آن‌ها نمی‌توانند اثری بر هم داشته باشند.
غرض از اسلامی شدن دانشگاه‌ها این است که همه‌ی افکار دانشگاهیان را در قالب‌های از پیش‌ساخته شده بریزید.
منظور از اسلامی کردن مقابله با اندیشه‌های متباین با اسلام و ایجاد خفقان فکری است.
منظور از اسلامی کردن علم، پرداختن به معجزات علمی قرآن و سنت است.
منظور این است که کتاب‎های درسی علوم، حاوی براهین اثبات وجود خدا باشند.
منظور این است که تعالیم دینی را در بحث‌های علوم بگنجانند.
منظور این است که منشا علوم به دانشمندان اسلامی نسبت داده شود.
و قس علی هذا.
راهی جز یافتن پاسخ‌هایی اصولی و با پشتوانه برای این سوالات و شبهات و گشودن مسیر حرکت به سمت اسلام ناب وجود ندارد. در این مسیر یکی از کتاب‌هایی که توانسته است به صورت یک کتاب مرجع شناخته شود، کتاب از علم سکولار تا علم دینی است که توسط دکتر مهدی گلشنی، رئیس و بنیانگذار گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف به رشته‌ی تحریر درآمده است.
این کتاب در شش فصل و با عناوین از علم دینی تا علم سکولار، رابطه‌ی علم و دین در دنیای معاصر، اسلام و علوم طبیعت، عوامل موثر در شکوفایی علم در تمدن درخشان اسلامی، وحدت حوزه و دانشگاه و دانشگاه اسلامی تهیه شده است.
به نظر می‌رسد که خوانش این کتاب بر تمامی دانشجویان، طلاب و اساتیدی که اعتقاد به توحید و دین دارند و سعی بر اصلاح ساختارهای غیربومی دارند، لازم باشد.