اشکانه منو یاد روزهایی میندازه که توی مدرسه به محض اینکه زنگ تفریح رو میزدن با دوستام شروع به خوندنش میکردیم.
خیلی قشنگ بود، هم کتاب و هم لذت دست جمعی خوندش
        

          یک عاشقانه جذاب جنگی 
داستان روایتگر عشق و ایثار همسران جانبازان در قالب عشق بین اشکانه و سید حسین میباشد و البته نقدی به دوران سازندگی و انحراف و پشیمانی بعضی رزمندگان پس از جنگ دارد.
        

          اشکانه ای که عاشقانه با سید حسین جانباز عاشقانه زندگی می کند..
متاسفانه قلم خوبی ندارم که از کتاب تعریف کنم ..
کتاب زیبایی است که علاوه بر خواندن داستان عاشقانه مشکلات جامعه و رفتاره و برخوردهای نامناسب با جانبازان را نیز به تصویر می کشد..
نمی دانم صفحات کم کتاب (263ص) سبب شد آن را از ساعت 4 بعد از ظهر تا الان تمام کنم یا متن قوی اش یا علاقه من به خواندن رمان و یا بی اهمیتی و بی خیالی من نسبت به انجام اولویت های زندگی...
ولی به هرحال پیشنهاد می دهم این کتاب را که نوشته ی ابراهیم حسن بیگی است و تقدیر شده به عنوان انتخاب کتاب سال دفاع مقدس در سال 1384 است را بخوانید
همسران جانبازان جنگ غالبا شخصیتهایی هستند که عشقشان را بی پرده بیان نمی‌کنند. او در این رمان قصد نشان دادن این عشق را به شکلی عیان دارد. در واقع همسر جانبازی که او به تصویر می‌کشد قبل از هر چیزی یک عاشق است و بعد یک همسر. 
        

          برای دهه هشتادیا‌ از این جهت قابل توجهه‌‌‌ که با فضای دهه ی هفتاد آشنا می شن :)
خیلی زیبا و قشنگ و بغض آلود بود...
        

          این کتاب را اصلا دوست ندارم. اصلا
        

          آخرین رمان سال 83
«اشکانه» آخرین رمانی بود که در سال 83، روی پیشخوان کتاب‌فروشی‌ها قرار گرفت. این رمان داستان زندگی دختری به نام اشکانه است. دختر شاعری که در دانشگاه با دانشجویی به نام سیدحسین، آشنا می‌شود. این آشنایی به علاقه‌ای عمیق می‌انجامد که به خاطر حجب و حیای یکی از دوطرف آشکار نمی‌شود، اما اصل ماجرا پس از جانباز شدن سیدحسین اتفاق می‌افتد. نویسنده، نبرد خستگی‌ناپذیر اشکانه با کم‌مهری‌های جامعه پس از جنگ را نشان می‌دهد؛ نبردی برای دفاع از یک شوهر قطع نخاع شده. اگرچه روایت این تلاش برای بقا، یک روی سکه است، نیم بیشتر رمان، به روابط عاشقانه این زن و مرد استثنایی می‌پردازد. روابط عاشقانه‌ای که مثل هردو آنها، بسیار خاص است.
نویسنده این رمان ابراهیم حسن‌بیگی است. او تابه‌حال بیش از چهل کتاب داستان منتشر کرده است. او فکر اولیه رمان «اشکانه» را در یکی از کلاس‌های داستان‌نویسی دفتر ادبیات ایثار، به مدیریت جانباز مجتبی شاکری، پیدا کرده است. حسن بیگی در آنجا با یک جانباز قطع نخاعی مشهدی آشنا شده که بدن او علی‌رغم بی حسی کامل، در آن واحد نیمی سرد و نیمی گرم بوده است. اطرافیان این جانباز هم باید با آب گرم و سرد، دمای دو نیمه بدنش را متعادل می‌کردند تا دردهای جانکاه به سراغ او نیاید.
حسن بیگی می‌گوید: «در همانجا بود که فکرکردم زنان این جانبازان با چه عشقی می‌توانند همسر و پرستار چنین بیمارانی باشند. نطفه رمان اشکانه در همان روز بسته شد، جرقه‌ای که چندسال بعد شعله گرفت.»

به قلم سیما سماکار، هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 17، 17 اردیبهشت 1384.
        

          در مجموع کتاب های دفاع مقدس نوع خاص تری است که بیشتر تمرکزش بر حوادث پس از جنگ هست و چند پارگی نسل انقلاب
        

          زمانی که خوندم جزبهترین کتابایی بود که میخوندم.و کلی بابت خط به خطش اشک ریختم🥲
        

          اولین کتابی که خوندم؛
راهنمایی بودم.یه روز داشتم توی کتابخونه ی مدرسه دنبال کتاب میگشتم.نمیدونم چیشد که اشکانه رو انتخاب کردم،ولی یادمه بعد از اینکه کتاب رو تموم کردم دلم نمیومد به کتابخونه پسش بدم...همیشه گوشه ی قلبمه
        

          اگر بگوییم ادامه داستان چشمهایش در ژانر دفاع مقدس چگونه است؟