اوایل همه‌گیری کرونا بود که توجه ملت به رمان علمی-تخیلی «چشمان تاریکی» اثر دین کونتزِ آمریکایی جلب شد که سال ۱۹۸۱ نوشته و در آن به ویروس مرگباری با نام ووهان-۴۰۰ به عنوان سلاح بیولوژیک اشاره شده است. خیلی زود فهمیدیم که هم مشخصات ویروس آن داستان با covid19 متفاوت است، هم اینکه اصلاً در چاپهای اول رمان، اسم ویروس گورکی-۴۰۰ و محصول روسیه بوده که بعد از جنگ سرد، داستان عوض شده. عجیب است که روی جلد ترجمۀ نشر هزار افسان از این رمان، این تبلیغ درج شده: کتابی که ۴۰ سال پیش شیوع ویروس کرونا را پیش‌گویی کرده بود!
        

          داستان جالبی داشت
از اونایی که دوست داری بفهمی آخرش چی میشه
یه قسمتایی از داستان هم ترسناک میشد😂
        

          امتیاز: ۲

داستان در مورد زنی هست به اسم تینا که جدیدا کابوس ها وحشتناکی از زنده بودن پسرش، دنی میبینه که ی سال پیش تو سانحه اردوی مدرسه با تمام بچه ها و معلمشون از بین رفتن
حالا تینا چون جسدی از بچه اش ندیده میخواد برای التیام دردش نبش قبر کنه تا با دیدن جنازه آروم بشه ولی تا این درخواست رو میده یسری آدم ناشناس قصد جونشو میکنن
دنی واقعا مرده؟ اگ مرده چرا برای یسری ها این قضیه گرون تموم شده؟!!!

پ.ن: از اینک یهو الیوت ارنولد از آب درومد خوشم نیومد
پایان داستان آبکی تموم شد که از یک جهت خوبه ولی از جهت دیگ نه.
در کل بخوام بگم گزینه های بهتری تو این سبک هست
        

          از بین اون همه کتاب تو کتاب فروشی، چشمم خورد به جلد این کتاب که روش نوشته شده بود "کتابی که ۴۰ سال پیش، ویروس کرونا را پیشگویی کرده بود و منبع آن را ووهان چین میدانست". داستان کلی کتاب، یه داستان علمی-تخیلی با باز کردن واقعیت های دنیای ما بود. در واقع میخواست بهمون بفهمونه که تو دنیا سازمان‌های مخفی زیر نظر دولت و قانون هستن که آزمایش هایی رو روی انسان انجام میدن و بیماری های ساختگی برای منحرف کردن افکار عمومی درست میکنن.‌. و جالب این بود که نویسنده ویروس کرونا رو با همون علائم و نشانه ها و منبع پیش‌بینی کرده بود و خیلی مسّر بود که مقام ها و سازمان‌هایی برای جنگ های بیولوژیک با هم رقابت میکنن و سلاح های بیولوژیک مثل همین ویروس میسازن.
داستان به طور کلی تخیلی بود ولی هیچی از قشنگ بودنش کم نمیکنه و یجورایی داره بهمون گوشزد میکنه که دنیا فرای چیزیه که به ما نشون میدن و خیلی چیزا از ما پنهان میمونه!
        

          من این کتابو هدیه گرفتم و در وهله اول مثل خیلیای دیگه جمله ای که روی کتاب نوشته توجهم رو جلب کرد که زیاد هم مرتبط نبود اما در کل، ایده و محتوا برام جالب بود.