هر وقت بدون آگاهیِ محتاطانه صحبت کنیم، از درد و رنج خود تغذیه می‌کنیم. با آگاهی محتاطانه، می‌توانیم ماهیت درد و رنج‌مان را بررسی کنیم و دریابیم چه نوع غذایی برای زنده نگه داشتن آن تهیه می کرده‌ایم. وقتی که منبع تغذیه درد و رنج‌مان را بیابیم می‌توانیم آن آذوقه را قطع کنیم و در نتیجه درد و رنج‌مان محو خواهد شد.

اینترنت مواد مصرفی است، سرشار از مواد مغذی که هم بهبود‌دهنده و هم سمی است. با فقط چند دقیقه آنلاین بودن بسیار راحت می‌توان مقدار زیادی از این مواد را بلعید. این به این معنا نیست که نباید از اینترنت استفاده کنید، بلکه باید نسبت به چیزهایی که تماشا می‌کنید و می‌خوانید حساس باشید.

اگر رابطه دشوار شده است، دلیلش این است که ما قضاوت و خشم‌مان را تغذیه کرده، و همدلی‌مان را تغذیه نکرده‌ایم.

هیچ موجودی نمی تواند بدون غذا زنده بماند. هر چیزی که مصرف می‌کنیم یا ما را بهبود می‌بخشد یا مسموم می‌کند. ما معمولا فقط چیزهایی را که از طریق دهانمان می‌خوریم غذا می‌دانیم، در صورتی که چیزهایی را که با چشمانمان، بینیمان، زبان و بدنمان مصرف می‌کنیم نیز غذا محسوب می‌شوند. گفتگوها در اطراف ما صورت می‌گیرند، و گفتگوهایی که ما در آن‌ها شرکت می‌کنیم نیز غذا محسوب می‌شوند. آیا ما آن نوع غذایی را که برایمان مفید است و به رشدمان کمک می‌کند تهیه و مصرف می‌کنیم؟