هانى را مى‌شناسى؟ همان كسى كه در جنگ‌هاى زيادى در ركاب حضرت على علیه‌السلام شمشير زده است. همان كسى كه شيخ قبيلهٔ مُراد است، طايفه‌اى كه چندين هزار رزمنده دارد. البتّه هانى با قبيله‌هاى ديگر كوفه نيز هم‌پيمان است و هرگاه آن‌ها را به يارى فرا بخواند، يك لشكر سى هزار نفرى آماده مى‌شود.

ابن زياد نيروى كمكى مى‌فرستد و براى او اين‌چنين پيغام مى‌دهد: "مادرت به عزايت بنشيند! چگونه است كه يك سپاه نمى‌تواند يك نفر را دستگير كند؟" ابن اشعث چون اين سخن ابن زياد را مى‌شنود مى‌گويد: "مثل اينكه ابن زياد نمى‌داند مرا به جنگ كسى فرستاده است كه شجاعت را از پيامبر به ارث برده است". مسلم با شجاعتى تمام به دفاع ادامه مى‌دهد و هيچ‌كس را توان مقابله با او نيست. كار به جايى مى‌رسد كه ديگر هيچ‌كس جرأت نمى‌كند به مسلم نزديك شود. فرماندهٔ نيروهاى ابن زياد درمانده مى‌شود. در اين هنگام فكرى به ذهن او مى‌رسد، او فرياد مى‌زند: اى مردم! اگر سكّه طلا مى‌خواهيد، روى بام خانهٔ خود برويد و مسلم را سنگ‌باران كنيد، نخل‌هاى خرما را آتش بزنيد و بر سر و صورت مسلم پرتاب كنيد!

درست در همان زمانى كه در زندان، خون از سر و صورت هانى مى.ريخت، تبليغات كارى كرد كه مردم خيال كردند هانى در كمال عزّت و احترام نزد ابن زياد است.

به فرمودهٔ پيامبر صل‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اشك بر مسلم ابن عقیل، نشانهٔ ايمان است.