داستان جالبی بود. کوتاه و دل نشین  و روان. 
داستان یه دختر بچه یازده ساله که با داستان چشمه ای مواجه میشه که زندگی ابدی می بخشد و این زندگی ابدی رو در خانواده تاک می بیند.
شاید برای همه زندگی ابدی جذابیت داشته باشه و این آرزوی خیلی ها باشه اما در این کتاب به عواقب اون اشاره می کنه.
حرف های تاک نسبت به فلسفه زندگی و مرگ رو دوست داشتم، باعث میشه خواننده نوجوان بیشتر راجع به آن فکر کنه.
 از تصمیم وینی، دختر بچه قصه در انتها راضی بودم. پایان قصه رو دوست داشتم.
          

            «اما مرگ قسمتی از این چرخه است، درست بعد از به دنیا آمدن. تو نمی‌توانی در این چرخه چیزهایی را که دوست داری، گلچین کنی و مابقی را رها کنی. قسمتی از این چرخه بودن یک موهبت است.»
«بدون مرگ، زندگی‌ای در کار نیست.»
«من دوست دارم دوباره رشد کنم، تغییر کنم و اگر این به معنای پیش رفتن به سمت آخر خط است، من آن را هم می‌خواهم.»